Η σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου μας έδωσε τη δυνατότητα εντός του 5ου εξαμήνου, στο μάθημα Ανάλυση και μελέτη Ιστορικών Συνόλων, να επισκεφθούμε, να μελετήσουμε και να κατανοήσουμε έναν από τους λίγους εναπομείναντες παραδοσιακούς οικισμούς, με τους δασκάλους μας επιφορτισμένους με το να μάθουμε σε έξι μέρες και να αποδώσουμε τα μέγιστα ως προς τις απαιτήσεις του μαθήματος. 

Οι Συρρακιώτες, φιλόξενοι, γεμάτοι αγάπη για τον τόπο τους, μας απέδειξαν ότι το Συρράκο μπορεί να επιβιώσει και από την ερήμωση που προκάλεσε η αστικοποίηση. Το χωριό, αναστηλωμένο, σε ένα ποσοστό αξιοποιείται τουριστικά και προσπαθεί να ανταπεξέλθει στα μεγάλα κόστη ανάπλασης και συντήρησης μέσω ιδίων χρηματοδοτήσεων και κρατικών προγραμμάτων, όταν εμπίπτουν στο καθεστώς που ορίζει η παραδοσιακή δόμηση. Σε αυτές τις έξι μέρες μπορέσαμε να αποτυπώσουμε το χωριό και να μπούμε στο εσωτερικό οικιών οι οποίες διατηρούν ακόμα και τον οικιακό εξοπλισμό του περασμένου αιώνα. Βιβλιογραφικές πηγές, προβολές, ομιλίες, όπως και οι καθημερινές συζητήσεις με τους λιγοστούς μόνιμους κατοίκους και εποχιακούς επαγγελματίες μας έδωσαν πληροφορίες για τον τόπο, τη ζωή αλλά και τον τρόπο δόμησης. 

Η συνολική έρευνα αποτέλεσε αφορμή να ιδωθεί ότι ο τρόπος δόμησης αποτελούσε συγκοινωνούν δοχείο με τον τρόπο ζωής και το συλλογικό υποκείμενο, αλλά και με την ιεραρχία μεταξύ των τάξεων, ορίζοντας έναν κόσμο ρυθμισμένο από αυστηρούς κανόνες, που βίωνε και ταυτόχρονα επιβίωνε και ευημερούσε στο μοναδικά άγριο τοπίο της οροσειράς της Πίνδου.

Μαρία Δημητριάδη