Το δίκτυο δρόμων της περιοχής μελέτης και κατ’ επέκταση του Συρράκο μπορεί να διακριθεί σε δυο μεγάλες κατηγορίες: τους δρόμους χρήσης οχημάτων και τους πεζόδρομους.
Στην πρώτη περίπτωση η αναφορά γίνεται στο επαρχιακό οδικό δίκτυο που έφτασε το 1976 στο Συρράκο, και το οποίο νότια της περιοχής Τείχος (3) διαχωρίζεται στον δρόμο που καταλήγει στην κεντρική είσοδο του χωριού και στους περιφερειακούς δρόμους του Συρράκο στα βόρεια του οικισμού.
Το δίκτυο αυτό περιλαμβάνει κυρίως ασφαλτόδρομους και σε μερικά τμήματα χωματόδρομους. Τα πλατώματα – χώροι στάθμευσης στα οποία καταλήγουν οι περιφερικοί οδοί στην δυτική πλευρά ποικίλουν ως προς την χρήση των υλικών. Στην περιοχή μελέτης εντοπίζεται ασφαλτόστρωση, τσιμεντόστρωση και πλακόστρωση. (1, 2)
Το δίκτυο πεζοδρόμων διακρίνεται σε καλντερίμια και χωμάτινα μονοπάτια, κυρίως. Το δίκτυο των καλντεριμιών διατρέχει όλη την περιοχή μελέτης, όπως και το σύνολο του οικισμού. Έχουν πλάγια ή παράλληλη διάταξη ως προς τις ισοϋψείς τέτοια ώστε να ελαχιστοποιείται κατά το πλείστων δυνατό η κλίση τους. Το γενικό αποτέλεσμα είναι ένα δαιδαλώδες τοπικό δίκτυο (4). Μονοπάτια εντοπίζονται είτε περιμετρικά της περιοχής μελέτης , όπως αυτό πλησίον της περιοχής Βάλεα Μάρε που οδηγεί στους βοσκότοπους του Συρράκο, είτε σε μικρά τμήματα του δικτύου εντός οικισμού.
Στην Δυτική περιοχή του Συρράκο βρίσκονται η οδός 23ης Νοεμβρίου, η οδός Κρυστάλλη, η οδός Δημητρίου Μπίτσιου και η οδός Κώστα Χολέβα. (5)