Μια πρώτη διάκριση χωρικών ενοτήτων μπορεί να γίνει με τον εντοπισμό των ζωνών χρήσεων γης (2). Στην περιοχή μελέτης επικρατεί ως επί το πλείστων η χρήση της κατοίκησης , ενώ νοτιοανατολικά το Λαογραφικό Μουσείο – Σπίτι του Κρυστάλλη (3), σηματοδοτεί το όριο του πυρήνα του οικισμού που συγκεντρώνει τις λειτουργίες της κοινότητας. Η οργάνωση του χώρου δεν φαίνεται να έχει υποστεί σημαντικές αλλαγές στην πάροδο του χρόνου. Υπάρχει ένα κέντρο γύρω από το οποίο αναπτύσσονται οι περιοχές των κατοικιών (1). Οι ανοιχτοί δημόσιοι χώροι στην Δυτική πλευρά εντοπίζονται περιμετρικά των οικιστικών συνόλων κατοικιών, όπως η πλατεία Δαβαρτσίκη και η πλατεία Μπίτσιου (3). Βάση του Χάρτη Χρήσεων Γης (2) παρατηρούμε τον σχεδόν αμιγή χαρακτήρα της περιοχής σε ότι αφορά την χρήση της. Διαφοροποίηση αρχίζει να εντοπίζεται όσο πλησιάζουμε προς τον πυρήνα του οικισμού. Μόνη εξαίρεση το ιστορικό κτίριο , στα βόρεια της περιοχής μελέτης , το οποίο ήταν η κατοικία του υπουργού εξωτερικών Δημήτριου Μπίτσιου και πλέον είναι ξενώνας.