ΚΤΙΡΙΟ 11- Σπίτι Αγγλίδας

Το τοπικό δομικό σύστημα αποτελείται από υλικά που βρίσκονται σε αφθονία στα περίχωρα του οικισμού και τα οποία καθορίζουν τα όρια σχεδιασμού των διαφορετικών τύπων οικημάτων σε συνδυασμό με τις τεχνικές και τον τρόπο δόμησης της εποχής. Αυτά τα υλικά είναι κυρίως οι πετρες απο τα βράχια της Μονεμβασιάς, τα φυσικά ξύλα και μαρμαρο( κυρίως στα πρέκια των ανοιγμάτων).

Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, οι εξωτερικοί τοίχοι είναι αργολιθιά και το πάχος τους ανέρχεται στα 65 εκατοστά. Το τελικό αποτέλεσμα όμως δεν μένει εκτεθειμένο αλλά σοβατίζεται. Λόγω της χρήσης της πέτρας, τα ανοίγματα που συναντάμε είναι μικρών διαστάσεων και δεν ξεπερνάνε το ένα (1) μέτρο σε πλάτος. Οι εσωτερικοί, μη φέροντες τοίχοι, είναι τσατμαδότοιχοι  μπαγδάτοι, δηλαδή δομούνται απο μια ξύλινη κατασκευή με τάβλες και ύστερα επικαλύπτονται απο σοβά. 

Το δάπεδο του ορόφου και του ισογείου (στα σημεία που βρίσκεται πάνω από το υπόγειο) στηρίζονται από δοκάρια ξύλινων διατομών, τα οποία βασίζονται στους φέροντες τοίχους, και στη συνέχεια καλύπτονται από διακοσμητικές ξύλινες πλάκες. 

Ξύλινη κατασκευή χρησιμοποιείται επίσης για την στήριξη των σκεπών. Οι στέγες που διαμορφώνονται είναι τρείς: μία δίρυκτη που στεγάζει τους ισόγειους χώρους γύρω από την μικρή αυλή – κατώφλι, μια μικρή δίρυκτη που στεγάζει την σκάλα που οδηγεί στον όροφο και τέλος μια τετράρυκτη στέγη η οποία καλύπτει τον υπόλοιπο χώρο της κατοικίας. Η τετάρυκτη στέγη διαθέτει σύστημα με κορφιά, αμοίβοντες και οριζόντιους ελκυστήρες και καλύπτεται όπως και τα πατώματα με ελαφριές ξύλινες πλάκες. Οι δυο δίρυκτες στέγες στηρίζονται μόνο με κορφιά και αμοίβοντες. Στο πάνω μέρος της στέγης συναντάται το παραδοσιακό κεραμίδι της Μονεμβασιάς με την χαρακτηριστική λιτότητα και το μεγάλο του μέγεθος.

Η σκάλα που οδηγεί από το ισόγειο στον όροφο της κατοικίας είναι ξύλινη και βασικό χαρακτηριστικό της είναι η επικάλυψη μερών των πατημάτων της προκειμένου να γλυτώσει χώρο από τη συνολική έκταση της. Λόγω της ιδιαιτερότητας αυτής, τα ρίχτια τοποθετούνται διαγωνίως και μαζί με τα πατήματα τοποθετούνται συρόμενα και πακτώνονται πάνω στους βαθμιδοφόρους. Επιπλέον, η σκάλα αρθρώνεται στο πάνω μέρος που ακουμπάει στον όροφο και μέσω των τροχαλιών που είναι τοποθετημένες στα κάτω άκρα της σκάλας υπάρχει δυνατότητα ανύψωσής της πραγματοποιώντας αποκλεισμό του ορόφου από τους υπόλοιπους χώρους.

Στον όροφο της κατοικίας βρίσκονται δύο υπνοδωμάτια με θέα στην μεγάλη αυλή και στους πλαϊνούς δρόμους.

            Στον χώρο του καθιστικού είναι προσβάσιμη μέσω καταπακτής η σκάλα που οδηγεί στο υπόγειο. Είναι και αυτή ξύλινη και ακολουθεί γωνιακή πορεία.

Στο υπόγειο βρίσκεται ένα δεύτερο καθιστικό μία μικρή κουζίνα και ένα λουτρό. Χαρακτηριστικό του υπογείου είναι ένα υπερυψωμένο επίπεδο με μια τρύπα το οποίο λειτουργούσε ως στέρνα (κοινώς «κινστέρνα» για τους ντόπιους). Πρόσβαση στο υπόγειο πραγματοποιείται και από τον δρόμο με είσοδο κάτω από μια καμάρα. Πάνω από την καμάρα γίνεται η σύνδεση της κατοικίας με την μεγάλη αυλή.

Η αυλή είναι από τις λίγες που υπάρχουν στην Μονεμβασιά και είναι φυτεμένη. Στην μέση της αυλής δεσπόζει ένα πεύκο το οποίο παίζει κυρίαρχο ρόλο και είναι το μοναδικό δέντρο, καθώς η υπόλοιπη αυλή στολίζεται από πολύχρωμους θάμνους και γρασίδι. Στην αυλή πραγματοποιείται είσοδος και από το επίπεδο του δρόμου μέσω ξύλινης πόρτας.