Το τοπικό δομικό σύστημα αποτελείται από υλικά που βρίσκονται σε αφθονία στα περίχωρα του οικισμού και τα οποία καθορίζουν τα όρια σχεδιασμού των διαφορετικών τύπων οικημάτων σε συνδυασμό με τις τεχνικές και τον τρόπο δόμησης της εποχής. Αυτά τα υλικά είναι κυρίως οι πετρες απο τα βράχια της Μονεμβασιάς και μαρμαρο( κυρίως στα πρέκια των ανοιγμάτων). Η χρήση ξύλου γινεται αποκλειστικά στις στέγες τα δάπεδα και τα κουφώματα καθώς δεν υπάρχει δασική έκταση κοντα για άμεση τροφοδοσία.
Στις στέγες των κτιρίων παρατηρείται στήριξη με ξύλινη κατεσκευή (καρφιας - αμοίβοντες - ελκιστήρες). Πέρα από τις στέγες ξύλινη δομή παρατηρείται και στα δάπεδα των ορόφων των κτηρίων.
Τα ανοιγματα των παραθύρων και των πορτών είναι μικρά λόγω της βαριάς κατασκευής των λίθινων τοίχων. Η σκάλα των εσωτερικών χώρων είναι συνήθως ελαφριά κατασκευή και επιδιόκει την γρήγορη ανάβαση και την εξοικονόμιση χώρου.
Ο χώρος στο εσωτερικό των κτηρίων συνήθως είναι περιορισμένος αλλά ταυτόχρωνα αρκετός για την ομαλή διαβίωση, με στενούς διαδρόμους και δευτερεύοντες χώρους ενώ οι κύριοι χώροι απλώνονται στο μεγαλύτερο μέρος του κτηρίου