Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η Μονεμβασιά είναι γεμάτη με στενούς δρόμους περιτριγυρισμένους από τοίχους κατοικιών ή αυλών δημιουργώντας έτσι στον περαστικό μια τάση φυγής και οι πλατείες και τα πλατώματα του οικισμού έρχονται να τους ανακουφίσουν.
Η Μονεμβασιά έχει δύο μεγάλες πλατείες: την κεντρική πλατεία (μπροστά από τον ναό του ελκομένου Χριστού) και την πλατεία χρυσαφίτισσας (μπροστά από την εκκλησία της Παναγίας της χρυσαφίτισσας). Δεν είναι τυχαίο το ότι και οι δύο πλατείες όπως και άλλα πλατώματα βρίσκονται μπροστά από εκκλησίες, καθώς οι εκκλησίες και οι πλατείες είναι χώροι συνύπαρξης των κατοίκων με κοινωνικό και θεσμικό ρόλο στην οργάνωση της πόλης.
Στις πλατείες λοιπόν ανοίγεται μπροστά σου ένας «άλλος κόσμος», έχεις τη δυνατότητα να απομακρυνθείς από τα όρια των κτηρίων και να τα κοιτάξεις από μακριά, είσαι εκτεθειμένος και κυρίως νιώθεις εκτεθειμένος σε σχέση με το δρομάκι που βρισκόσουν πριν. Στις πλατείες και τα οπτικά ανοίγματα των δρόμων, σου δίνεται η ευκαιρία να κοιτάξεις από ψηλά τον οικισμό μαζί με την θάλασσα, πράγμα που σε κάνει να αισθάνεσαι σε πλεονεκτική θέση.
Στο ανατολικό κομμάτι της πόλης και κυρίως κοντά στο ανατολικό τείχος, ο οικισμός φαίνεται να αποδομείται καθώς πλέον το άκτιστο και φυσικό τοπίο υπερβαίνει σε ποσότητα το κτισμένο, με πολλά ερείπια να αφήνουν το στίγμα τους. Έτσι επικρατεί ένας μεγάλος ελεύθερος χώρος που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι έχεις φύγει από την πόλη.