Χριστός Ραχών (Τμήμα Β)

Κατακόρυφα Φέροντα Συστήματα

Εξωτερικές τοιχοποιίες.Εξωτερικές τοιχοποιίες.Εξωτερικές τοιχοποιίες - γωνίες.Εξωτερικές τοιχοποιίες - πέτρες πλήρωσης.Εκφορικό σύστημα κτισίματος στον πάνω όροφο.

Τοιχοποιίες (εξωτερικές και εσωτερικές)

Μέχρι τον 19ο αιώνα κτίζονταν οι τοιχοποιίες ήταν από ξερολιθιά ,δηλαδή κτίζονταν  αποκλειστικά με πέτρα χωρίς ξυλοδεσιές και ήταν αρκετά χαμηλοί σε ύψος. H εξωτερική τοιχοποιία είναι απλή τρίστρωτη και δημιουργείται με ακανόνιστη συσσώρευση πλακών. Το πλάτος κυμαίνεται από 0.5 έως 0.7 μέτρα. Συχνά αφήνουν κενά στους τοίχους για να περάσουν τα δοκάρια της σκαλωσιάς .Πολλές φορές στην σύνδεση χυτού με πυργαριού παρατηρείται κτίσιμο του εξωτερικού τοίχου με εκφορικό σύστημα.

Ένας ξερολιθικός τοίχος αποτελείται από 5 είδη πέτρας:

1. Πέτρες θεμελίωσης: Είναι πέτρες μεγάλες, σκληρές και επίπεδες. Παίζουν σημαντικό ρόλο γιατί θα δεχτούν όλο το βάρος του τοίχου.

2. Πέτρες δόμησης: Είναι κοινές πέτρες με της οποίες χτίζεται ο τοίχος. Μια καλή δομική πέτρα πρέπει να έχει τουλάχιστον μία επίπεδη επιφάνεια και να μην έχει εξογκώματα.

3. Πέτρες πλήρωσης: Χρησιμεύουν για το γέμισμα των κοιλωμάτων ανάμεσα και κάτω από τις μεγάλες πέτρες. Πρόκειται για μικρές πέτρες ακατάλληλες για άλλη χρήση.

4. Πέτρες σύνδεσης: Αυτές επιτρέπουν τη σύνδεση των δύο επιφανειών των τοίχων, πράγμα που αυξάνει τη σταθερότητα ανά τρέχον μέτρο τοίχου. Αυτές οι πέτρες είναι μακριές.

5. Πέτρες επικάλυψης: Είναι πέτρες μικρού πάχους επίπεδες και χρησιμεύουν για τη στέψη του τοίχου. Τοποθετούνται με διάφορους τρόπους, όρθιες ή στρημένες.

 

Θεμελίωση

Το σπίτι δεν εφάπτεται στο πρανές της εκσκαφής αλλά αφήνεται ένα κενό ,πιθανόν για την αποφυγή της υγρασίας.

Επιχρίσματα

Στα χυτά οι τοίχοι ήταν κτισμένοι με ξερολιθιά χωρίς κανένα υλικό πλήρωσης των αρμών. Οι πέτρες τοποθετούνταν με τέτοιο τρόπο ώστε να αφήνεται το ελάχιστο δυνατό κενό μεταξύ τους. Η μη χρήση υλικού για την πλήρωση αρμών είχε το πλεονέκτημα της μη δυνατότητας μετάδοσης υγρασίας στον τοίχο από τα θεμέλια. Σε πολλά σπίτια έκλειναν τους αρμούς εσωτερικά με χωματολάσπη (αρμολόι) και αργότερα σοβατιζόταν με κονίαμα από πηλό  όλες οι εσωτερικές όψεις των τοίχων. Στην πορεία άρχισε να χρησιμοποιείται η χωματολάσπη για την έδραση των λίθων του τοίχου και να διαδίδεται η χρήση του ασβεστοκονιάματος ως υλικό επιχρίσματος των τοίχων.