Γενικά στοιχεία για την ευρύτερη περιοχή

Μακροζωία των κατοίκων

Το νησί διακρίθηκε με την καταγραφή του στις Μπλε Ζώνες, μια ονομασία που έχει δοθεί σε 5 περιοχές του πλανήτη (Ικαρία, Σαρδηνία Ιταλίας, Οκινάουα Ιαπωνίας, Nicoya στην Κόστα Ρίκα και Loma Linda στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ), οι κάτοικοι των οποίων, ξεπερνούν το προσδόκιμο ζωής και φτάνουν σε ηλικία άνω των 90 ετών.

Ο συνδυασμός της καλής διατροφής, της ενεργής ερωτικής ζωής και η μεσημεριανή ξεκούραση αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για τη μακρά και υγιή διάρκεια ζωής των κατοίκων του Χριστού αλλά και της Ικαρίας γενικότερα. Πιθανές αιτίες της παρατεταμένης ζωής τους είναι οι ισχυροί οικογενειακοί-κοινωνικοί δεσμοί, η διασκέδαση και η έλλειψη άγχους και προγραμματισμού. Οι μελετητές στρέφουν επίσης το ενδιαφέρον τους και στα υψηλά επίπεδα ραδονίου στα νερά, καθώς ενδέχεται η χρόνια έκθεση σε χαμηλών επιπέδων ακτινοβολία να προστατεύει το DNA από την φθορά του χρόνου, όπως και στο αν τα μεγάλα ποσοστά μακροζωίας που παρατηρούνται στην Ικαρία οφείλονται και σε γονιδιακούς λόγους, οι οποίοι δεν έχουν αλλοιωθεί λόγω του απομονωμένου του νησιού μας.

Τα συνεργεία του CNN,του National Geographic και οι ερευνητές των «Γαλάζιων Ζωνών» συλλέγουν δείγματα για αναλύσεις και παρακολουθούν στενά τις διατροφικές, κοινωνικές και εθιμοτυπικές συνήθειες των κατοίκων.

Αναφορές-περιγραφές περιηγητών της Ικαρίας

«Δεν υπάρχει ούτε ένα κρεβάτι στο νησί , το χώμα είναι το στρώμα τους , η κρύα πέτρα το προσκεφάλι τους και τα ρούχα που φορούν είναι το σκέπασμα τους.»

«Κάλτσες δεν φορούν ποτέ. Για υποδήματα δεν έχουν παρά ένα λεπτό κομμάτι χαλκού που λυγίζουν στο σχήμα των ποδιών τους και έτσι ο καθένας γίνεται υποδηματοποιός του εαυτού του.»

«τα σπίτια τους είναι τόσο απέρριτα, ώστε το μόνο έπιπλο δεν είναι παρά ένας χερόμυλος. Εκτός από αυτό το αντικείμενο δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρά μόνο γυμνοί τοίχοι. Ό,τι άλλα ελάχιστα έχουν βρίσκονται κρυμμένα κάτω από την γη κι αυτό , όχι μόνο από το φόβο των κουρσάρων , όσο από παλαιά συνήθεια του τόπου.»

ΑπόΚόκκινος, Γιώργος Η Παραδοσιακή Κατοικία Της Ικαρίας

Πανηγύρια

Το νησί είναι φημισμένο πανελληνίως για τα πανηγύρια που διοργανώνονται όλο το χρόνο, τα οποία  συνοδεύουν μια θρησκευτική εορτή και έχουν μεγάλη προσέλευση κόσμου. Στον Χριστό γίνονται κάθε χρόνο στις 24 Ιουνίου και 6 Αυγούστου.

«Οδηγείς πολύ ώρα στον χωματόδρομο, χωρίς φώτα στους δρόμους, χωρίς να ξέρεις αν πας καλά ή όχι, πηγαίνεις, πηγαίνεις και ξαφνικά ακούς μέσα από τα δάση, μέσα από τα δέντρα, να έρχεται μία μελωδία και έτσι μετά μπορείς να ακολουθήσεις την μουσική και να πεις καλά πάω. Και όταν φτάσεις εκεί να είναι πραγματικά όλος ο τόπος και όλος ο κόσμος μία γιορτή. Το πανηγύρι είναι ένας ολόκληρος μηχανισμός και το σημαντικότερο είναι που έχουν καταφέρει να συμβιώνουν και να συνεργάζονται όλες οι γενιές μαζί. Από την προετοιμασία του, το ζέσταμα των οργανοπαιχτών, το αμήχανο ξεκίνημα, τον μεγάλο κύκλο που όλοι χορεύουν με ένα βήμα, τον ατέλειωτο Ικαριώτικο χορό. Το να κοιτάς ψηλά την μία το φεγγάρι και την επόμενη το ξημέρωμα. Είναι ένα μαγικό πράγμα και νιώθεις ότι ευχαριστιούνται ακόμα και τα δέντρα που είναι γύρω.»

[Άννα Μελή, κεραμίστρια, απόφοιτη της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας Πηγή: www.lifo.gr]

Κάτοικοι του Χριστού

Οι άνθρωποι είναι πιο χαλαροί, ξέγνοιαστοι ,δεν έχουν άγχος. Ξέρουν να διασκεδάζουν με την καρδιά τους , ανεξάρτητα με τα χρήματα που έχουν.Τα σπίτια είναι ανοιχτά για όλους και είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν . Έιναι νοικοκύρηδες και αυταρκεις. Δεν επιζητούν την ανάδειξη και τον πλουτισμό, ενώ έχουν πάντα διάθεση να κουβεντιάσουν.

Από διαφορους κατοίκους στην ερώτηση «Τι διαφορετικό έχουν οι ικαριώτες» είπαν:

«Οι Ικαριώτες είναι πολύ φιλόξενοι, μπορεί να είσαι σε μια παρέα 5 λεπτά και να νιώθεις ότι τους ξέρεις όλους 20 χρόνια.»

«Πολλοί παρεξηγούν αυτή την ηρεμία και την απώλεια άγχους με τεμπελιά και νωθρότητα. Δεν ισχύει. Οι περισσότεροι Ικαριώτες κάνουν δύο και τρεις δουλειές, είναι αγρότες, κτηνοτρόφοι και επαγγελματίες συγχρόνως.»