Ιδιωτικοί Ελεύθεροι Χώροι - Αυλές

Όλα τα κτήρια διαθέτουν αυλές σε άμεση σχέση με τον δομημένο χώρο, οι οποίες αντανακλούν και την άμεση σχέση και τις δραστηριότητες των κατοίκων με την ύπαιθρο.

Στο κέντρο του οικισμού τα κτίσματα διαθέτουν μικρές αυλές- περάσματα οι οποίες είναι  στο πλάι ή πίσω από τα κτίσματα, ενώ κάποια δεν διαθέτουν καθόλου. Διαπιστώνεται επίσης ότι η ιδιωτική και η δημόσια αυλή (–πλάτωμα) πολλές φορές συγχέεται , δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα πιο ζεστή ανάμεσα στους κατοίκους (νοοτροπία να μοιράζουν μέχρι και μέρος του οικοπέδου τους) . Με άλλα λόγια δεν υπάρχει τόσο η αίσθηση της ιδιοκτησίας αφού δεν υπάρχουν σαφή όρια στα οικόπεδα.

Όσο φεύγει κανείς από το κέντρο η αυλή των κατοικιών μεγαλώνει. Πολλές φορές η αυλή καλύπτεται από μια κληματαριά , η οποία κατά τους θερινούς μήνες παρείχε σκιά , ενώ όταν έχανε τα φύλλα της , επέτρεπε στον ήλιο να ζεσταίνει το οίκημα . Η αυλή χρησιμοποιείται είτε ως χώρος υποδοχής , είτε ως υπαίθριο καθιστικό και κουζίνα.

Η αυλή συνδέεται και με το υπόλοιπο κτήμα ,όταν υπάρχει. Όλο σχεδόν το κτήμα που περιβάλλει το σπίτι είναι κατά κανόνα διαμορφωμένο σε πεζούλες. Γύρω από το κεντρικό σπίτι , δηλαδή το οίκημα που στεγάζει την οικογένεια με την αυλή του και το κελάρι , υπάρχει ένα σύμπλεγμα βοηθητικών κατασκευών: οι γηστέρνες, ο στάβλος (αχερνας) ,το κοτέτσι ( ορνιθνας, κοταριό) , το χοιροστάσιο (αλιώρι ) ,το πατητήρι (ληνός πέταλο) , η αποθήκη του κρασιού (πιθοστάσι) , το αλώνι, το αποχωρητήριο.