Πατώματα

Τα παραδοσιακά σπίτια της περιοχής έχουν ξύλινα πατώματα. Η κατασκευή αυτή αποτελείται από τις κύριες και τις δευτερεύουσες δοκούς, που είναι το φέρον σύστημα και από τις σανίδες του δαπέδου, που είναι το φερόμενο σύστημα. Η σύνδεση των στοιχείων του ξύλινου φέροντα οργανισμού γίνεται ως εξής:

Οριζόντια ξύλινα δοκάρια (ή αλλιώς ποταμοί) τοποθετούνται εγκάρσια ως προς τον μεγάλο άξονα του καλυπτόμενου χώρου ανά 50-60 εκ από τοίχο σε τοίχο και στη συνέχεια με φορά κάθετη στο δοκάρια. Στις περιπτώσεις με δευτερεύουσες δοκούς, οι ίδιες εντοπίζονται  σε κάθετη διεύθυνση ως προς τα αρχικά δοκάρια και είναι μικρότερης διατομής ενώ έχουν και μικρότερη απόσταση το ένα απ το άλλο (περίπου 30-40 εκ). Και στις δύο περιπτώσεις τελευταίες μπαίνουν οι ξύλινες σανίδες οι οποίες σταθεροποιούνται με καρφιά. Οι κύριες δοκοί συνήθως δεν είναι μεγαλύτερες από 5-6 μέτρα μήκους και αν τύχει μεγαλύτερο άνοιγμα τότε οι δοκοί τοποθετούνται σε σειρά και χρησιμοποιούνται ορθοστάτες για την υποστήριξη τους. Τέλος πολλές φορές εντοπίζεται και το <<μεσοδόκι>> προς καλύτερη στήριξη των δοκών (κάθετη διεύθυνση τοποθέτησης).

Παρατηρείται, επίσης, με την έδραση του ξύλινου φορέα στην φέρουσα λιθοδομή, ο τοίχος να συνεχίζει με μικρότερο πάχος.

Ακόμη, υπάρχουν τα ξύλινα πατώματα που στηρίζονται κατά τμήμα στην πέτρινη καμάρα. Έτσι δημιουργείται ένας κενός χώρος  μεταξύ καμάρας και πατώματος. Αξιοποιώντας τα κενά ως κρύπτες, οι άνθρωποι αποθήκευαν διάφορα αντικείμενα ή τροφές, ενώ ταυτόχρονα βοηθούσε και στον αερισμό του ξύλου.
Μία άλλη κατηγορία είναι το μεσοπάτωμα στο κατώγι, όπου ήταν χώρος για τα ζώα και η μόνη διαφορά στη σύνδεση του ξύλινου φορέα  στη φέρουσα λιθοδομή είναι ότι ο τοίχος συνεχίζεται ισοπαχής.