Τοιχοποιίες

Οι τοιχοποιίες αποτελούν το κύριο κατακόρυφο φέρων στοιχείο για τα κτίρια. Οι πιο συχνές κατασκευές τοιχοποιίας είναι αυτές των λιθοδομών.

Αποτελούνται είτε από δύο στρώσεις λίθων εναλλασσόμενου μεγέθους, είτε από 3 στρώσεις με την ενδιάμεση να αποτελείται από μικρότερες πέτρες και χώμα. Επίσης, στην όψη οι πέτρες τοποθετούνταν με τέτοιο τρόπο ώστε ο κατακόρυφος αρμός να μην είναι ενιαίος. Ανάλογα με το είδος της κατασκευής δέχονταν την ανάλογη κατεργασία. Πιο προσεγμένη επεξεργασία είχαν οι λίθοι στις γωνίες του κτιρίου και στην εξωτερική περίμετρο των ανοιγμάτων. Παρατηρούνται διαφορετικά πάχη τοιχοποιιών, ανάλογα με το αν είναι εξωτερικές ή εσωτερικές και ανάλογα με την στάθμη που βρίσκονται.

Χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση, στο ύψος του πρεκιού και της ποδιάς των ανοιγμάτων, των ξυλοδεσιών οι οποίες διέτρεχαν περιμετρικά όλη την κατασκευή και στις δύο παρειές της τοιχοποιίας. Τα ξύλα αυτά κόβονταν λοξά για τη διαμόρφωση της κατά μήκους σύνδεσης τους. Η εξασφάλιση της σύνδεσης γινόταν με ένα καρφί. Τα διαμήκη ξύλα, εσωτερικά και εξωτερικά, συνδέονταν κάθετα μεταξύ τους με ένα κομμάτι ξύλου, την «κλάπα», η  οποία επίσης καρφώνονταν  πάνω σε αυτά .

Τοιχοποιίες με ξύλινο φορέα και επικάλυψη με μπαγδατί (πηχάκια ξύλου τοποθετημένα σε απόσταση με επίχρισμα), (οι λεγόμενοι μπαγδατότοιχοι χρησιμοποιούνταν επίσης για εσωτερικούς τοίχους ή και εξωτερικούς.