Πρόκειται για τοίχους που έχουν ξύλινο σκελετό. Οι εξωτερικοί είναι συνήθως εσωτερικά επιχρισμένοι με την τεχνική του μπαγδατί (χρήση παράλληλων οριζόντιων σειρών από ξύλινα πηχάκια, μικρών σανιδιών, λυγαριών ή καλαμιών σε απόσταση, διαμορφώνοντας έτσι το υπόβαθρο για σοβάτισμα). Η εξωτερική επικάλυψη τους ήταν είτε είναι από ξύλινες σανίδες οριζόντια ή κατακόρυφα τοποθετημένες, είτε από επίχρισμα. Κατά κύριο λόγο χρησιμοποιούνταν στην κατασκευή των σαχνισιών. Επιπλέον, περιβάλλουν τα θερινά δωμάτια του κτιρίου και χάρη στη μειωμένη θερμοχωρητικότητα του ξύλου, επιτυγχάνεται καλύτερος δροσισμός. Χρησιμοποιούνται και στο εσωτερικό των κτηρίων και αποτελούν φέροντες και μη φέροντες (διαχωριστικούς τοίχους). Οι εσωτερικοί ξυλινοι τοίχοι είναι συνήθως επιχρισμένοι και στις δύο παρειές τους.