Τσεπέλοβο

Τοπόσημα

Χάρτης τοποσήμων Άποψη του καμπαναριούΆποψη της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου και του καμπαναριούΕξωτερική άποψη Ναού Αγίου ΝικολάουΆποψη του καμπαναριούΕσωτερική άποψη Ναού Αγίου ΝικολάουΑνάπτυγμα όψεων καμπαναριού, Αγίου Νικολάου και Τσούφλειου φαρμακείου

Το Τσεπέλοβο ως χωριό με μεγάλη έκταση, και χαρακτήρα που υμνεί το παρελθόν του, διατηρεί ιστορικά κτίσματα και χώρους που πλέον αποτελούν πολύ χαρακτηριστικά σημεία αναφοράς.

Ένα από τα γνωστότερα τοπόσημα του οικισμού, είναι η μεγάλη πλατεία του με τα δύο πλατάνια. Σε αυτήν βρίσκεται το Δημαρχείο του χωριού.  Δίπλα της, στεγάζεται ο Ναός του Αγίου Νικολάου, κατασκευή του 1708 και χαρακτηριστικό δείγμα της ηπειρωτικής αρχιτεκτονικής του 18ου αιώνα. Ανακαινίστηκε το 1753, και διακοσμήθηκε με αγιογραφίες Καπεσοβιτών ζωγράφων. Μεταγενέστερα, ως μέρος του εκκλησιαστικού συγκροτήματος οικοδομήθηκε το εξαγωνικό καμπαναριό, το 1868, αποτέλεσμα της ανάδειξης του χωριού ως Διοικητικό Κέντρο του Ζαγορίου.

Δίπλα από τον Ναό, βρίσκεται το Τσούφλειο Φαρμακείο, στο οποίο από το 2011 στεγάζεται η πινακοθήκη με έργα του Πέτρου Παπαβασιλείου. Στην αυλή του, βρίσκεται το ταφικό μνημείο του Ιωάννη Βηλαρά.

Εκτός από τον Ναό του Αγίου Νικολάου, διατηρούνται οι Ναοί Κοιμήσεως της Θεοτόκου και της Κάτω Παναγίας. Ξεχωρίζει η Μονή Ρογκοβού, οίκισμα μεταξύ του Τσεπελόβου και του Καπεσόβου. Ιδρύθηκε τον 11ο αιώνα, και διακοσμείται με τοιχογραφίες Καπεσοβιτών καλλιτεχνών.

Σημεία αναφοράς αποτελούν και τα εξαιρετικής αρχιτεκτονικής αρχοντικά του χωριού, κατοικίες ιστορικών προσώπων, όπως αυτή του του Κ. Ράδου (εμπνευστής της Φιλικής Εταιρείας).

Σημαντικό κομμάτι της γενικής εικόνας του οικισμού, αποτελούν τα πολλά πέτρινα γεφύρια, κατασκευασμένα κατά κανόνα από ευεργεσίες. Ο τρόπος κατασκευής τους αποτελεί πρότυπο παρεμβάσεων στο φυσικό περιβάλλον που το αναδεικνύουν αντί να το καταστρέφουν. Κάποια από αυτά είναι το πέτρινο γεφύρι Κοβάτσαινας, Κονόμου, με το οδόστρωμα σε αυτό να παραμένει καλντερίμι, το Παλιογέφυρο, και το πέτρινο γεφύρι Χάτσιου. Τέλος, η γέφυρα του Κοκκόρη χαρακτηρίζεται ως δείγμα ζαγορίτικης γεφυροποιίας.