Στέγες

Οι στέγες του οικισμού ακολουθούν τα χαρακτηριστικά ζαγορίτικα πρότυπα, δηλαδή την κατασκευή με ξύλινο φέροντα οργανισμό (Φ.Ο.) και επικάλυψη με σχιστόπλακες, αντί κεραμοσκεπής.

Ως σχιστόλιθοι χαρακτηρίζονται πολλά πετρώματα που έχουν ως κοινό τους χαρακτηριστικό το ότι σχίζονται σχετικά εύκολα σε πλάκες γι’ αυτό τοποθετούνται και στις στέγες. Η σχιστοφυή όψη που παρουσιάζει ο σχιστόλιθος και η ιδιότητα του να σχίζεται σε πλάκες μετά από κρούση οφείλεται στις συνθήκες έντονης μεταμόρφωσης. Υπάρχουν πολλοί τύποι σχιστόλιθων, που διαφοροποιούνται μεταξύ τους, ανάλογα με το ορυκτό που επικρατεί στην ορυκτολογική τους σύσταση, όπως για παράδειγμα μαρμαρυγιακοί, χαλαζιακοί, αμφιβολιτικοί σχιστόλιθοι κλπ.

Στη συνηθέστερη μορφή του,  ο Φ.Ο. αποτελείται από επαναλαμβανόμενα ζευκτά, επικαθίμενα στις τοιχοποιίες, συνδεδεμένα μεταξύ τους με οριζόντιες ξύλινες δοκούς τετράγωνης διατομής, περίπου 10 cm x 10 cm. Οι δοκοί τοποθετούνται στα επικλινή τμήματα του ζευκτού και αποτελούν βάση για την επίστρωση από τις σχιστόπλακες, οι οποίες τοποθετούνται έχοντας μεγάλο ποσοστό επικάλυψης μεταξύ τους. Συχνότερα στον οικισμό συναντώνται οι τετραέριστες στέγες, ακολουθώντας τις γενικές διαστάσεις των κατόψεων, αλλά δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου η στέγη, για τον ίδιο λόγο, παίρνει πολυπλοκότερες μορφές. Οι κλίσεις των στεγών κυμαίνονται στις 25 με 27 μοίρες, με στόχο την επιτυχή απορροή ομβρύων.