Τα τζάκια τοποθετούνταν κατά κύριο λόγο στους χώρους διημέρευσης ή στα δωμάτια. Από άποψη κατασκευής, η πλάτη του τζακιού και της καπνοδόχου εντάσσεται σε μια εσοχή στον πέτρινο τοίχο. Η παρασιά του τζακιού στηρίζεται με τη βοήθεια λοξών ξύλων (αντηρίδες) που εξέχουν από τον τοίχο, βρίσκονται 50 εκ. χαμηλότερα απ' το δάπεδο και είναι σφηνωμένα σε εγκοπές στα δοκάρια του πατώματος. Αυτή η κατασκευή πάνω στην οποία υπάρχουν στρωμένες σανίδες, γέμιζε με πέτρες και κοκκινόχωμα. Στην πλευρά του τζακιού προς το δωμάτιο, υπάρχει κατάλληλη διαμόρφωση σε σχήμα ορθογωνικό, η λεγόμενη "φούσκα", η οποία αποσκοπεί στην αύξηση της επιφάνειας της εστίας, καθώς και στον στοιχειώδη περιορισμό του καπνού στο δωμάτιο.
Οι καμινάδες αποτελούν μετέπειτα προσθήκη στα κτήρια, καθώς παραδοσιακά δεν κατασκευάζονταν. Αυτό καθίσταται αντιληπτό και από τα υλικά κατασκευής τους, που είναι κυρίως τα τούβλα, συχνά χωρίς κάποιο εξωτερικό επίχρισμα.