Οικοδομικά Τετράγωνα

Ο διαχωρισμός μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού μέσα στη διάρθρωση του οικισμού γίνεται με μάντρες από ξερολιθιές, ξύλινους φράχτες ή μεταλλικά κιγκλιδώματα είτε με πιο χαλαρά διαμορφωμένα όρια δημόσιων περασμάτων τα οποία έχουν άμεση επαφή με την κατοικία.

Τα ιδιώτικά κτήρια που απαρτίζουν τον οικισμό του Ελληνοπυργου αποτελουν κατά κύριο λόγο κατοικίες που έχουν κατά κανόνα μια αυλή.

Οι αυλές αυτές συχνά λειτουργούν ως μεσο σύνδεσης των χωρικών ενοτήτων που δημιουργούν οι δημόσιοι άξονες κίνησης σε σχέση με την κατοικία.

Η διαμόρφωση των κατοικιών πραγματοποιείται σε διαφορετικά επίπεδα, με αποτέλεσμα κάποιες από αυτές να υψώνουν τις αυλές τους πάνω από το επίπεδο του δρόμου. Η υψομετρική διαφορά που προκύπτει στο εσωτερικό των αυλών καλύπτεται με σκαλοπάτια.

Επομένως οι σχέσεις αυλής-κτηρίου-δρόμου και κενού-πλήρους ορίζονται από τα κλιμακωτά επίπεδα τα οποία δημιουργούν εξ' ορισμού τα όρια μεταξύ των κατοικιών καταργώντας έτσι την ανάγκη του αυστηρού ορίου.

Πολλές φορές οι αυλές των σπιτιών επικοινωνούν μεταξύ τους ή ταυτίζονται. 

Όπως προκύπτει οι αυλές οποίες διαχωρίζονται τυπολογικά σε δύο κατηγορίες: 2 και 3 δίνουν την αίσθηση μιας κοινής αυλής, εννιαία στο σύνολο της.

-Σε εκείνες οι οποίες διαμορφώνονται με μεγάλη εσωστρέφεια στα πλαίσια του χώρου της κατοικίας και οι οποίες είναι αυστηρά προορισμένες για ιδιωτική χρήση γεγονός που φαίνεται από τον διαχωρισμό τους από το δημόσιο με περίφραξη. Επιτελούν έτσι κυρίως τη λειτουργία της εσωτερικής αυλής. Τέτοιους τύπους αυλής  συναντούμε κυρίως σε χαρακτηριστικά παραδείγματα αρχοντικών.

-Στις αυλές οι οποίες αποτελούν έναν ενδιάμεσο χώρο μεταξύ ιδιωτικόύ και δημοσίου περάσματος μεταξύ κτιρίου και δρόμου που αποτελεί και τον συνήθη τύπο. Σε αυτή την τυπολογία, η αυλή αναπτύσσεται στο κένο μεταξύ των κτηρίων που δημιουργούνται λόγω των έντονων κλίσεων και υψομετρικών διαφορών.Τέτοιες αυλές διαδραματίζουν το ρόλο του μεταβατικού χώρου ο οποίος δεν έχει καθαρά ιδιωτικό ή κοινόχρηστο χαρακτήρα αφού αποτελεί πέρασμα για την πρόσβαση από την μία ιδιοκτησία στην άλλη ενώ ταυτόχρονα παρεμβάλλονται στο δίκτυο των μονοπατιών και σκαλών που διατρέχουν τις γειτονιές του οικισμού. Όπως συμβαίνει και στις γειτονίες 1,2,3 και 4 που δίνουν την αίσθηση μιας κοινής αυλής, εννιαία στο σύνολο της.

Οι δύο τύποι αυλών αρκετές φορές συνυπάρχουν στο ίδιο κτήριο δημιουργώντας έτσι μία πολύπλοκη σχέση δημόσιου-ιδιωτικού-κλίσης εδάφους και μία ποικιλία στις προσβάσεις σε κάθε κατοικία. Ενώ το στοίχειο του πρασίνου φαινεται να κυριαρχεί είτε με υψηλή είτε με χαμηλή βλάστηση σέ όλες τις περιπτώσεις.