Παλιό Νοσοκομείο ( Κτήριο 49 )

              Κτήριο 49 (Παλιό νοσοκομείο)

Το κτήριο βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του οικισμού. Σύμφωνα με τοπικές πληροφορίες κατασκευάστηκε στις αρχές του 20^ου αιώνα.

Αποτελείται από δύο επίπεδα, έχει συνολικό ύψος 5,3μ. και καλύπτεται από τετράριχτη στέγη ύψους 1,2μ.. Το χαμηλότερο επίπεδο είναι υπερυψωμένο ισόγειο (0,5μ. από το έδαφος), έχει περίγραμμα ορθογώνιου παραλληλόγραμμου με επιφάνεια 80.830μ² και ελεύθερο ύψος 2.5μ. Περιλαμβάνει τον χώρο εισόδου-υποδοχής, 2 δωμάτια διημέρευσης και βορειοανατολικά ένα διάδρομο που οδηγούσε σύμφωνα με τοπικές πληροφορίες στην εξωτερική τουαλέτα. Ο όροφος έχει περίγραμμα σχήματος ορθογώνιου παραλληλόγραμμου, επιφάνεια 80.830μ², ελεύθερο ύψος 2.5μ. και περιλαμβάνει 3 χώρους εκ των οποίων οι δύο αποτελούν δωμάτια και ο τρίτος και ενδιάμεσος, ως μεταβατικός είναι εκείνος στον οποίο καταλήγει η εσωτερική σκάλα και σε οδηγεί είτε στα δύο άλλα δωμάτια είτε στον εξώστη. Η είσοδος στο κτήριο γίνεται από μια πέτρινη σκάλα και οι δύο όροφοι συνδέονται με εσωτερική ξύλινη σκάλα.  

Σχετικά με το σύστημα κατασκευής του κτηρίου, αναφέρεται ότι ο φέρων οργανισμός του αποτελείται από το σύνολο των λίθινων περιμετρικών και εσωτερικών τοίχων του. Οι λίθινοι περιμετρικοί τοίχοι έχουν πάχος 0,70μ., ενώ στο εσωτερικό του ισογείου και του ορόφου υπάρχουν τοίχοι πλίνθινης κατασκευής πάχους 0,3μ. και ξύλινης 0,15μ. αντίστοιχα.

Τα κουφώματα του κτηρίου (θύρες και παράθυρα) είναι ξύλινα, όπως τα ταβάνια και τα πατώματα, τα οποία στηρίζονται σε δοκούς διατομής 0.2μ.* 0.2μ. και επικαλύπτονται από τάβλες πλάτους 0,2μ.. Επιχρίσματα φέρουν ορισμένοι λίθινοι τοίχοι στο εσωτερικό του κτηρίου, ενώ σε όλη την εξωτερική επιφάνεια του εντοπίζονται ίχνη κάλυψης από ασβέστη και χρώμα λουλακί. Η επιφάνεια των εσωτερικών τοίχων είναι καλυμμένοι με υδατοχρώματα όπως επίσης και τα ταβάνια.

Σχετικά με την κατάσταση της κατασκευής του κτηρίου, το κτήριο έχει υποστεί φθορές από τη την εγκατάλειψή του κατά τα τελευταία χρόνια, ωστόσο υπήρξαν προσπάθειες διατήρησης του. Οι φθορές εντοπίζονται στους τοίχους εσωτερικά και στα δάπεδα του ισογείου. Στις προσπάθειες διατήρησης περιλαμβάνονται η προσθήκη τσιμεντοκονίας σε διάφορα σημεία που θεωρήθηκαν απαραίτητα, η αλλαγή στέγης αλλά και των περισσότερων κουφωμάτων. Ωστόσο, παρά τις διαδικασίες αποκατάστασής του πιστεύουμε ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί κατοικήσιμο.