Ιστορικά Στοιχεία

Στη Ρεντίνα και στη γύρω περιοχή έχουν βρεθεί διάσπαρτα αρχαιολογικά ευρήματα που σώζονται μέχρι σήμερα, γεγονός που μαρτυρά πιθανή ύπαρξη ανθρώπινης δραστηριότητας κατά την αρχαιότητα. Πιο συγκεκριμένα ανάμεσα στα ευρήματα της γύρω περιοχής βρίσκονται τάφοι, ανθρώπινα οστά τα οποία ανήκουν στην προϊστορική εποχή. Γενικά στη Ρεντίνα διασώζονται ερείπια προχριστιανικής πόλης του 3^ου αι. π. Χ. Στη νοτιοανατολική πλευρά της και σε σχετικά μικρή απόσταση απ΄ το χωριό διακρίνονται ερείπια πόλης με τείχος κτισμένο με πολύγωνες πέτρες της εποχής των Δολόπων. Κεραμικά θραύσματα, νομίσματα, αλλά και απομεινάρια πύργων καθώς και δεξαμενών νερού οδηγούν τους αρχαιολόγους στο να πιστεύουν πως αυτή ήταν η τοποθεσία της Αγγείας, μεγάλης πόλης της χώρας της φυλής των Δολόπων, κατοίκων της περιοχής των Αγράφων κατά την αρχαιότητα, που χάθηκε κατά τα πρώτα μετά Χριστόν χρόνια.

Για την βυζαντινή εποχή στη Ρεντίνα δεν έχει διασωθεί πλούτος γραπτών πηγών, λόγω των καταστροφών που υπέστη η περιοχή την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Το μεγαλύτερο μέρος των πηγών μας βασίζεται σε προφορικές παραδόσεις, οι οποίες αναφέρουν ότι η Ρεντίνα τόσο κατά την βυζαντινή, όσο και την περίοδο της Τουρκοκρατίας διατήρησε την σχετική αυτονομία της. Το γεγονός αυτό συνέβαλε στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής, αφού αποτέλεσε εμπορικό κόμβο.

Η πρώτη γραπτή μαρτυρία είναι ότι η ονομασία Ρεντίνα εμφανίζεται για πρώτη φορά το 856 μ. Χ. επί Λέοντος του Σοφού σε επισκοπικό κατάλογο της Μητρόπολης Λαρίσης, όπου αναφέρεται η επισκοπή «Λίτης και Ρενδίνης», κατέχουσα την 20^η τάξη των επισκοπών, που υπάγονταν σ αυτή τη Μητρόπολη.

Η επισκοπή Λίτης και Ρενδίνης αργότερα συγχωνεύθηκε με την επισκοπή Λιτζάς και Αγράφων με τελευταίο επίσκοπό της τον Δοσίθεο Παναγιωτίδη που είχε μυηθεί στην Φιλική Εταιρεία και εξελέγει συμπαραστάτης για την Α’ Εθνική Συνέλευση της Επιδαύρου. Μετά από σκληρούς αγώνες το 1878 η Θεσσαλία προσαρτήθηκε στο Ελληνικό Κράτος και το 1881 η Ρεντίνα, γίνεται η πρωτεύουσα του Δήμου Μενελαίδος. 

Στο πιο πρόσφατο παρελθόν η Ρεντίνα συμμετέχει δυναμικά στην Εθνική Αντίσταση με αριθμό τοπικών Καπετάνιων του ΕΛΑΣ, μέσα σε αυτούς οι Καπετάν Γρίβας και Φαρμάκης. Παράλληλα, το 1943 ιδρύεται η Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του ΕΛΑΣ, η οποία λειτούργησε στη Ρεντίνα από το Μάρτη του 1944 μέχρι το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, στεγασμένη στο Δημοτικό της σχολείο.

Μετά και τη λήξη του Εμφυλίου το 1951 το χωριό βρέθηκε με σημαντική μείωση του πληθυσμού αφού έχασε ένα μεγάλο μέρος του άλλοτε ενεργού πληθυσμού, στις εμπόλεμες συγκρούσεις της εποχής.