Περιγραφή Τοπικού Δομικού Συστήματος

ΑΞΟΝΟΜΕΤΡΙΚΗ

Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα του τοπικού δομικού συστήματος του οικισμού αποτελεί το κτήριο της αξονομετρικής τομής, το οποίο σήμερα λειτουργεί σαν κοτέτσι. Κύριο υλικό δόμησης είναι ο τοπικός λίθος, όπως και στο μεγαλύτερο μέρος των κτισμάτων του οικισμού. Πρόκειται για έναν συνδυασμό δύο κτιρίων, ενός μονώροφου στα αριστερά και ενός διώροφου δεξιά, με δύο διαφορετικές στέγες. Το αριστερό τμήμα του έχει απευθείας πρόσβαση, και το δεξί τμήμα έχει εξωτερική πρόσβαση και από τους δύο ορόφους. Και στα δύο τμήματα το κατώτερο πάτωμα είναι πατημένο χώμα και μέσα ζούσαν ζώα, ενώ το ενδιάμεσο πάτωμα του δεξιού τμήματος διαμορφωνόταν με μεγάλου μήκους δοκούς που στηρίζονται σε δύο απέναντι τοίχους πάνω από ξυλοδεσιά. Το κοτέτσι αναπτύσσεται σε ορθογώνιο σχήμα, έχει εισόδους μόνο από μία πλευρά και ιδιαίτερα απλοϊκή κάτοψη με έναν μόνο ενδιάμεσο τοίχο εκεί που χωρίζονται τα δύο τμήματα.

Όσον αφορά τα κύρια οικοδομικά χαρακτηριστικά του, παρατηρούνται χαρακτηριστικοί τύποι κατακόρυφων και οριζόντιων δομικών στοιχείων. Το μεσοπάτωμα κατασκευάζεται από κορμούς και σανίδες, οι οποίες αποτελούν τα επιφανειακά στοιχεία του. Η στέγη διαμορφώνεται από απλούς τριγωνικούς φορείς-ψαλίδια κυρίως από ανεπεξέργαστους κορμούς.

Η προεξοχή - κορνίζα της στέγης διαμορφώνεται από μικρότερα ξύλινα δοκάρια που προεξέχουν της όψης και εξομαλύνουν την κλίση της απομακρύνοντας τα νερά. Στο μεσοπάτωμα, διακρίνονται τετράγωνες οπές στη λιθοδομή που υποδεικνύουν τις θέσεις των δοκαριών. Η κατάσταση του ερειπίου δεν επιτρέπει τον ακριβή προσδιορισμό του υλικού τελικής επίστρωσης του μεσοπατώματος, ωστόσο συνήθως ήταν ξύλινο. 

Τα παράθυρα βρίσκονται σε εσοχή στη λίθινη τοιχοποιία με σκοπό την προστασία του ξύλινου κασώματος από τις καιρικές συνθήκες. Η ποδιά και το πρέκι διαμορφώνονται από 4 ή 5 μικρούς ξύλινους κορμούς. Στο πάνω μέρος κατασκευαζόταν ανακουφιστικό τόξο με σκοπό την καλύτερη κατανομή των φορτίων.

Στο αριστερό τμήμα του δρόμου υπάρχει ένας ψηλός τοίχος μέχρι το ανώτερο τμήμα της στέγης, όπου υπήρχε ένα παράθυρο στο επίπεδο του δρόμου από όπου έριχναν κατευθείαν την τροφή.