Τοιχοποιίες

ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ

Για την κατασκευή των εξωτερικών τοιχοποιιών των κτισμάτων, οι τεχνίτες των Καναλίων χρησιμοποιούσαν κυρίως το τοπικό πέτρωμα. Το χτίσιμο γινόταν με διαφόρων μεγεθών πέτρες σε οριζόντιες στρώσεις. . Τα κενά μεταξύ τους γεμίζουν με μικρότερες πέτρες καθώς και με χώμα και λάσπη χωρίς την προσθήκη ασβέστη. Στις γωνίες των τοίχων χρησιμοποιούνται γωνιόλιθοι μεγαλύτερου μεγέθους από τους υπολοίπους, οι οποίοι τοποθετούνται καθ΄ ύψος εναλλάξ με την μεγάλη πλευρά στον ένα και τον άλλο τοίχο. Οι λιθοδομές ενισχύονται με σύστημα ξυλοδεσιών που περιδένουν την κατασκευή αυξάνοντας την αντοχή της σε ευελκισμό, και στις σεισμικές καταπονήσεις. οι ξυλοδεσιές τοποθετούντα κατα μήκος της εξωτερικής και εσωτερικής παρειάς της τοιχοποιίας και συνδέονται μεταξύ τους με εγκάρσια ξύλινα στοιχεία.  Στα περισσότερα κτίρια οι τοιχοποιίες είναι εμφανείς, ενώ σε άλλα καλύπτονται σοβά.Σε κάποια κτίρια παρατηρείται ιδιαίτερη διακόσμητική επεξεργασία του σοβά και γκρίζος χρωματιστός σοβάς, ώστε να θυμίζει πολυγωνική τοιχοποιία.

Τα ανοίγματα στις τοιχοποιίες σχηματίζονται με λαξευτούς λίθους στις κατακόρυφες παραστάδες και συνηθέστερα ξύλινο ανώφλι(πρέκι). Πάνω από το ανώφλι πολλές φορές κατασκευαζόταν ανακουφιστικό τόξο. Πιο συγκεκριμένα οι πέτρες τοποθετούνταν σε μορφή ημικυκλίου κατευθύνοντας τα φορτία στους πλαινούς λαξευτούς λίθους. Οι σκαλότρυπες από την σκαλωσιά παρέμεναν εμφανείς.

Ένας άλλος τρόπος τοιχοποιίας είναι η πλινθοδομή, δηλαδή οι τοιχοποιίες από πλίνθες-άψητη γη. Η κατασκευή αυτής της τοιχοποιίας είναι παρόμοια με την παραπάνω, με πέτρινους γωνιόλιθους στις γωνίες του κτηρίου, ξυλοδεσιές, και παρόμοια διαμόρφωση των ανοιγμάτων.

ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ

Οι εσωτερικές τοιχοποιίες ήταν ξυλόπηκτες και είχαν σημαντικά μικρότερο πάχος από τις εξωτερικές (10-20εκ.). Είχαν εσωτερικά ξύλινο σκελετό από κατακόρυφους ορθοστάτες μικρής διατομής χωρίς ιδιαίτερη επεξεργασία που «δένονταν» εγκάρσια με άλλα μικρότερα. Πάνω σε αυτά καρφώνονταν καλάμια ή λεπτά κλαδιά σε όλη την επιφάνεια του τοίχου, και από τις δύο παρειές. Έπειτα γινόταν επικάλυψη με πηλό, λάσπη κτλ. Την τελική στρώση αποτελούσε κάποιο επίχρισμα. Στις απλές αυτές κατασκευές ήταν αναγκαία η συχνή συντήρηση για να διατηρηθούν τα επιχρίσματα στην θέση τους.