Όπως αναφέραμε και νωρίτερα, ο οικισμός αναπτύσσεται κλιμακωτά καθ’ ύψος των υψομετρικών καμπυλών. Τα σπίτια του οικισμού στο σύνολό τους δεν ακολουθούν ορισμένο τρόπο διάταξης, ο οποίος ορίζεται από την ιδιαίτερη γεωμορφολογία της περιοχής . Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο ‘’κανόνας ‘’ που υπερισχύει είναι η τοποθέτηση παράλληλα στους δρόμους και τα περάσματα (αν και υπάρχει η πιθανότητα τα σπίτια να προϋπήρχαν των δρόμων) ενώ υπάρχουν και δείγματα άτακτων τοποθετήσεων στο χώρο, κυρίως εκεί που υπάρχουν μεγάλα ισοϋψή πλατώματα. Η πυκνότητα των κτισμάτων δεν είναι μεγάλη,αλλά αυξάνεται στους μικρούς πυρήνες που δημιουργούνται στο επίπεδο της γειτονιάς. Βλέπουμε ότι το αδόμητο (κενό) υπερισχύει του δομημένου (πλήρες). Τέλος, τα ύψη των κτισμάτων δεν υπερβαίνουν τα τρία επίπεδα συμβάλλοντας στην ενίσχυση του κενού. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως, λόγω των υψομετρικών καμπυλών, συχνά πολυώροφοι όγκοι γίνονται αντιληπτοί ως μονώροφοι από την μία πλευρά του δρόμου, ενώ από την άλλη φαίνεται και ο άλλος όροφος.