Στον οικισμό της Ραχούλας οι λίθινες, ή πλίνθινες τοιχοποιίες ενισχύονται με ξυλοδεσιές , που αποτελούν σύστημα οριζόντιας περίδεσης της οικοδομής. Το σύστημα αυτό αποτελείται από οριζόντια ξύλινα στοιχεία που τοποθετούνται κατά μήκος στις δύο παρειές στης τοιχοποιίας, ενώ στην κάθετη διεύθυνση καρφώνονται μικρότερα ξύλινα στοιχεία, οι "κλάπες", τα οποία συνδέουν τις δύο παρειές της τοιχοποιίας, δημιουργώντας ξύλινες εσχάρες. Στις γωνίες γίνεται ειδική σύνδεση, ώστε να εξασφαλίζεται η συνεργασία των εγκάρσιων μεταξύ τους ξυλοδεσιών και έτσι επιτυγχάνεται η περίδεση.
Με την ένταξη των ξυλοδεσιών στην τοιχοποιία εξασφαλίζεται η συνεργασία των οριζόντιων φερόντων στοιχείων με τα κατακόρυφα, επιτυγχάνεται καλύτερη κατανομή φορτίων στην τοιχοποιία και ενισχύεται η αντισεισμική συμπεριφορά του κτηρίου, καθώς σε οριζόντιες καταπονήσεις από σεισμό οι ξυλοδεσιές αναλαμβάνουν τις εφελκυστκές τάσεις που αναπτύσσονται στην τοιχοποιία.
Οι συνδέσεις των ξύλων γίνεται με ήλωση, ενώ τα συνευθειακά κομμάτια των ξυλοδεσιών που συναντήσαμε έχουν συνήθως λοξότμητες συνδέσεις, ή σε λιγότερο επιμελημένες κατασκευές η σύνδεση γίνεται με απλή επίθεση. Στις γωνίες των κτηρίων τα ξύλινα στοιχεία συνδέονται εγκάρσια με απλή επίθεση και κάρφωμα, ή με μισοχαρακτή σύνδεση και κάρφωμα.
Οι θέσεις των ξυλοδεσιών όπως μπορεί να φανεί και στο δεύτερο σκίτσο μπορεί να είναι σε διάφορα σημεία καθ’ ύψος της οικοδομής, ωστόσο, σίγουρα συναντώνται κάτω από τις στέγες και τα πατώματα, αποτελώντας επίπεδα έδρασης των δοκαριών τους. Για ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση της κατασκευής συναντάμε συχνά ξυλοδεσιές στα πρέκια και στο μέσο των ανοιγμάτων, ενώ στο επίπεδο της στέγης προστίθεται διαγώνιο ξύλινο στοιχείο ενίσχυσης. Τέλος ξυλοδεσιά συναντάμε και στην κατασκευή εξωστών με αντηρίδες.