Δώμα

Δώματα

Τα δώματα στα παραδοσιακά Ανδριώτικα σπίτια έχουν φέροντα οργανισμό από κυπαρίσσια διατομής περίπου 25 με 30 εκατοστά, αναλόγως το άνοιγμα που πρέπει να γεφυρωθεί. Οι κορμοί είναι σφηνωμένοι σε κενά της λιθοδομής που αφήνονται κατά το κτίσιμό της.

Συχνά στο σημείο που αναμένεται να τοποθετηθεί το ταβάνι του χώρου, η τοιχοποιία αναπτύσσεται ελαφρώς εκφορικά για να μειωθεί η απόσταση που πρέπει να γεφυρώσουν τα ξύλα που λειτουργούν ως φέρων οργανισμός του πατώματος.

Όταν τα κυπαρίσσια φαίνονται, στο ταβάνι κύριου χώρου δράσης της οικογένειας, είναι πιο ευθύγραμμα και έχουν καλύτερη όψη, αφού έχει αφαιρεθέι η φλούδα τους. Όταν αφορούν ταβάνι που  φαίνεται από χώρο αποθήκευσης κι όχι διαβίωσης, δεν είναι τόσο προσεγμένη η όψη τους.

Οι κορμοί τοποθετούνται σε αποστάσεις 40 με 50 εκατοστών περίπου.

Πάνω από τους κορμούς, τοποθετούνται σταυρωτά υλικά που γεφυρώνουν τα κενά των 40- 50 εκατοστών. Τα υλικά γεφύρωσης μπορεί να είναι: λεπτά κλαδιά, καλάμια, σανίδες ξύλου, σχιστόπλακες, που δημιουργούν ένα πλήρες υπόστρωμα για τις επόμενες στρώσεις.

Επόμενη στρώση, φρύγανα ή φύκια ή φύλλα.

Έπειτα, τρεις στρώσεις αργίλου: η πρώτη λάσπη με κοκκινόχωμα και νερό, η δεύτερη από ξερό κοκκινόχωμα και η τρίτη με κοσκινισμένο κοκκινόχωμα αναμειγμένο με μούργα ελαιολάδου για την τελική στεγάνωση. Για να ενσωματωθούν απόλυτα οι στρώσεις και να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στεγάνωσης, οι στρώσεις πιέζονται με μαρμάρινο κύλινδρο, ο οποίος παραμένει μόνιμα πάνω στο δώμα. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται σε ετήσια βάση, αφού η τελική στρώση προσβάλλεται από το νερό. Πολύ συχνά, λόγω της υγρασίας και του ήλιου, φύτρωναν στο δώμα χαμηλά φυτά και λουλούδια, όπως πχ χαμομήλι.

Ως επέμβαση, για να αποφύγουν την εισχώρηση του νερού συχνά οι ιδιοκτήτες τοποθετούν πάνω από αυτές τις στρώσεις σκυρόδεμα με αραιό οπλισμό, από τη δεκαετία του 1950 κι έπειτα.