Αποίκια (Τμήμα Α)

Πληθυσμιακά Στοιχεία, Οικονομικές και Παραγωγικές Δραστηριότητες

Πίνακας 1- Πληθυσμός Δ.Δ. Αποικίων στις απογραφές 1991 και 2001Καταγραφή των κατοίκων κατά φύλο, κλάδους οικονομικής δραστηριότητας και θέση στο επάγγελμα στην απογραφή του 2001

 

Τα Αποίκια διοικητικά υπάγονται στην περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και στο Δήμο Άνδρου από το Πρόγραμμα Καλλικράτης κι έπειτα, ενώ παλαιότερα αποτελούσαν ανεξάρτητο δήμο, μαζί με άλλους κοντινούς οικισμούς, όπως οι Κατακαλαίοι και τα Απατούρια. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, αριθμούν 259 μόνιμους κατοίκους (237 στα Αποίκια, 17 στους Κατακαλαίους και 5 στον Αγ. Νικόλαο). Ακριβή πληθυσμιακά στοιχεία για τα Αποίκια και τη γύρω περιοχή δεν είναι γνωστά από την απογραφή του 2011, που είναι η πιο πρόσφατη. Επομένως θα συμπεριληφθούν στοιχεία από τις απογραφές του 1991 και του 2001, ως συγκριτική θεώρηση των πληθυσμιακών, δημογραφικών και οικονομικών δεδομένων του οικισμού.

 

Γενικώς, στην Άνδρο οι κύριοι τομείς απασχόλησης είναι η ναυτιλία, η γεωργία και η κτηνοτροφία παραδοσιακά.  Η κατάσταση δεν διαφοροποιείται στα Αποίκια. Οι νέοι άντρες επέλεγαν σαφέστατα ως προτιμότερο επάγγελμα τη ναυτιλία γιατί παρείχε πολύ περισσότερα κέρδη σε σχέση με την ενασχόληση με τη γη. Γι αυτό και η Άνδρος, απέκτησε σημαντικό εμπορικό στόλο και είχε πολυπληθές εργατικό δυναμικό στα πλοία.  

Μετέπειτα προσθέθηκε ως μέσο βιοπορισμού η ενασχόληση με τον τουρισμό. Λόγω της πηγής Σάριζας και του εξαιρετικής ποιότητας νερού της, πλήθος τουριστών επισκεπτόταν το χωριό. Χαρακτηριστικά αναφέρεται πως υπήρχαν συνολικά τρία ξενοδοχεία που λειτουργούσαν στο χωριό τη δεκαετία του 1960. Σήμερα υπάρχει μόνο ένα ξενοδοχείο που λειτουργεί τη θερινή περίοδο.


Οι γυναίκες ασχολούνταν με τη σηροτροφία, την εκτροφή μεταξοσκώληκων. Υπάρχει ερείπειο εργοστασίου Κλωστοϋφαντουργίας στο χωριό, η “Κλώστρα”. Βέβαια η παραγωγή του μεταξιού γινόταν και στις ψηλοτάβανες σάλες των σπιτιών του χωριού, οι οποίες είχαν και ανοίγματα στα ψηλότερα σημεία για αερισμό του χώρου.


Πολλοί ήταν οι εργαζόμενοι και στο εργοστάσιο εμφιάλωσης του νερού της Σάριζας, το οποίο και σήμερα αποτελεί κύριο μέσο βιοπορισμού κατοίκων των Αποικίων.


Πρόκειται για ορεινό χωριό του νησιού, το οποίο δεν παρέχει στους νέους ανθρώπους ευκαιρίες για εκπαίδευση και εξασφάλιση των αναγκαίων προς το ζην. Ήδη από τα μέσα του 1900 οι νέοι εγκαταλείπουν το χωριό για να βρουν επαγγελματικές ευκαιρίες αλλού. Οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού μειώνονται διαρκώς και ο μέσος όρος ηλικίας τους όλο και αυξάνεται. Οι περισσότεροι, περνούν τους χειμώνες του στην Αθήνα και μόνο τα καλοκαίρια στο νησί. Ο τόπος, παρά την ομορφιά του και τις ιδιαιτερότητες του, διαρκώς ερημώνει.