Παράθυρα

Στις παλαιότερες κατοίκιες του Πηλίου τα κατώφλια, οι ποδιές και τα πρέκια των ανοιγμάτων καθορίζονται από τις ξυλοδεσιές. Τα ύψη των ανοιγμάτων περιορίζονται ανάμεσα σε διαδοχικές στρώσεις ξυλοδεσιών, αν δεν είναι χαμηλότερα, και συχνά τα δοκάρια περνάνε απο αυτά χωρίς να διακόπτονται. Το 19^ο αι. ωστόσο αυτή η συντηρητικότητα εγκαταλείπεται, τα ανοίγματα γίνονται μεγαλύτερα και διακόπτουν τις ξυλοδεσιές.

Η κάσα (τετράξυλο)  ερχόταν έτοιμη. Όταν το κατώφλι και το ανώφλι συνέπιπταν με ξυλόδεσμους καρφώνονταν σε αυτούς. Σιγά σιγά άρχισαν να βάζουν τα κουφώματα μετά την αποπεράτωση των χοντροκατασκευών, φρόντιζαν όμως στους λαμπάδες να υπάρχουν κλάπες ώστε να καρφώσουν την κάσα. Τα κούφωματα των εξωτερικών τοίχων τοποθετούνταν σε απόσταση 20 εκ. μέσα από την πρόσοψη. Η κάσα κρυβόταν συχνά από τα εξωτερικά αγκωνάρια.

Ορισμένες κατηγορίες στις οποίες μπορούν να διαχωριστούν τα ανοίγματα είναι :

        α. Με ξύλινο εμφανές πρέκι

β. Με ξύλινο πρέκι, κρυμμένο ή σοβατισμένο

γ. Ξύλινα παράθυρα σε ξύλινο σκελετό

δ. Με λίθινο τόξο

ε. Με λίθινο πρέκι

ζ. Φεγγίτες

στ. Ψευδοπαράθυρα, ψευδοφεγγίτες