Επικάλυψη στέγης

Την επικάλυψη του σκελετού της στέγης ακολουθεί το πέτσωμα. Σανίδες καρφώνονται στα πανωτσίμπιδα, αφήνωντας μικρούς αρμούς ανάμεσά τους, για να πιάνει η λάσπη. Η λάσπη αυτή είναι απαραίτητη για το στρώσιμο και την καλύτερη έδραση των πλακών, αλλά κυριότερη αποστολή της είναι η θερμομόνωση και το φράξιμο των κενών, ώστε να μην περνάει ο αέρας, το ανεμοβρόχι και το χιόνι από τους αρμούς, όταν φυσουν πλάγιοι άνεμοι. Τα πάχη των πλακών που χρησιμοποιούνται κυμαίνονται από 1 εως 3 εκ. Στις παλαιότερες στεγάσεις η ποιότητα και η διαλογή των πλακών ήταν εξαιρετική. Μεγάλα μεγέθη και λεπτότατα πάχη έδιναν σ’ εκείνες τις στέγες την ελάχιστη δυνατή φόρτιση. Σήμερα οι πλάκες που διατίθενται είναι είναι πολυ μικρότερες και παχύτερες, συχνά δεύτερης διαλογής.

Η πιο προσεγμένη τεχνική, ποιοτικά άριστη και τεχνικά άψογη, είναι η διάστρωση σε σειρές ή αράδες. Οι πλάκες είναι μεγάλου μεγέθους, γωνιάζονται στα εμφανή μέρη τους και διαστρώνονται σε ένα ισόδομο σύστημα. Στο συνηθέστερο σύστημα που εφαρμόστηκε χρησιμοποιούνται πλάκες τυχαίων σχημάτων, με ελάχιστη επεξεργασία των ακμών τους.

Η διαδικασία σκεπάσματος αρχίζει με το στρώσιμο των γρηπίδων. Διαλέγονται μεγάλες πλάκες που ευθυγραμμίζονται και γωνιάζονται στις περιοχές των γείσων. Η προεξοχή τους περιορίζεται σε 10 εως 15 εκ. και στο σημείο αυτό στρώνονται δύο επάλληλες σειρές με επικάλυψη των αρμών. Οι πλάκες αυτές προχωρούν πολύ προς τα μέσα ωστέ να δεχτούν το αντίβαρο των επόμενων. Ακολούθει το στρώσιμο των επόμενων σειρών πλακών, σε τρόπο ώστε η κάθε πλάκα να καλύπτει τον αρμό των αποκάτων της και σε μήκος περίπου ίσο με τα 2/3 του. Αυτό σημαίνει οτι σε κάθετη προς την κλίση τομή της στέγης κόβονται τρεις επάλληλες πλάκες.

Τα πιο ευαίσθητα σημεία στο σκπεασμα είναι οι περιοχές αλλαγής επιπέδου : μαχιάδες, ντερέδες και κορφιάδες. Ηπιο σωστή αντιμετώπιση είναι με πλέξιμο των πλακών.