Μέχρι το 1920 το σπίτι ήταν τριώροφο με καλοκαιρινό (τσατμάδες) και είχε κάτοψη σχήματος Γ. Με την πάροδο των χρόνων προέκυψαν φθορές, εξαιτίας όμως του κόστους της κατασκευής και τη δυσκολία της συντήρησης οι ιδιοκτήτες κατήργησαν το καλοκαιρινό και περιορίστηκαν στο ισόγειο και στον όροφο. Έπειτα για λόγους κληρονομιάς χώρισαν το σπίτι σε δυο μέρη, ώστε να το κληρονομίσουν οι δυο κόρες της οικογένειας. Το ένα εκ των δύο τμημάτων καλύπτε τα 2/3 της κάτοψης και το άλλο, στο οποίο είχαμε πρόσβαση, καλύπτει το υπόλοιπο. Η αρχική σκάλα επικοινωνίας των ορόφων βρισκόταν στο μεγαλύτερο από τα δύο τμήματα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την άμεση ανάγκη κατασκευής σκάλας στο μικρότερο τμήμα για να επιτευχθεί η επικοινωνία του ισογείου με τον όροφο. Η κατασκευή της σκάλας οδήγησε στην προσθήκη ενός χώρου, ο οποίος μετέτρεψε τη κάτοψη σε ορθογωνική. Μέσω αυτού του χώρου γίνεται και η είσοδος στο σπίτι. Στον κύριο χώρο του σπιτιού υπάρχει ένα τζάκι, σήμερα ο χώρος αυτός έχει τη χρήση καθιστικού. Στην κάτοψη του ορόφου συναντάς δυο δωμάτια. Χαρακτηριστικό του ενός δωματίου είναι η θηκιαστή που υπάρχει στον τοίχο, και αποτελεί χώρο αποθήκευσης της προίκας των κοριτσιών. Εκτός από τη μεγάλη αλλοίωση που δέχθηκε το σπίτι αυτό παλαιότερα, σήμερα έχει δεχθεί και μια μεγάλη προσθήκη (μεγαλύτερη από την παραδοσιακή κατοικία). Η προσθήκη αυτή περιορίζεται στο ισόγειο και στεγάζει βοηθητικούς χώρους (κουζίνα και μπάνιο) αλλά και ένα χώρο τραπεζαρίας. Σε αυτό το σπίτι είχαμε τη δυνατότητα να δούμε την αρχική κατασκευή του ξύλινου δαπέδου που βρισκόταν κάτω από το τμήμα που είχε γίνει εξαρχής (κάτω από το χώρο με το τζάκι). Δυστυχώς σήμερα έχει αλλοιωθεί άρδην ο παραδοσιακός χαρακτήρας της κατοικίας αυτής που κάποτε αποτελούσε αρχοντικό.