Μεταγενέστερες Επεμβάσεις

ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ

Καθώς οι ανάγκες των κατοίκων άλλαζαν μέσα στον χρόνο και νέες λειτουργίες έπρεπε να προστεθούν στις κατοικίες τους, γινόντουσαν όλο και περισσότερες επεμβάσεις. Κάποιες από αυτές δεν επηρεάζουν την γενική εικόνα και διατηρούν τον παραδοσιακό χαρακτήρα, άλλες πιο ήπιες ακολουθούν σε γενικές γραμμές τις ιδιαιτερότητες του οικισμού ενώ άλλες (πιο συχνές) παρουσιάζουν έντονη αντίθεση.

Η πιο συχνή αλλοίωση είναι αυτή της προσθήκης μικρού όγκου από μπετόν συνήθων μπροστά από τον χώρο της εισόδου του ισόγειου χώρου. Η εξέλιξη των υλικών συντέλεσε στην ανάγκη για περισσότερο χώρο  καθώς πλέον ήταν υλικά πιο εύκολα διαχειρίσιμα και προσβάσιμα. Ακόμη πολλές επεμβάσεις έγιναν σε δομικά στοιχεία για την ενίσχυσή τους. Ήπιες ή και μη αλλοιώσεις μπορούν να θεωρηθούν οι αλλαγές των ξύλινων στοιχείων στις στέγες σε σημεία που υπήρχαν καταστροφές ή έντονες αστοχίες, η ανύψωσή της, καθώς επίσης και η αντικατάσταση της ή επιδιόρθωση της πέτρινης εξωτερικής σκάλας που οδηγούσε στην κύρια είσοδο της κατοικίας. Επισκευές που εύκολα αλλάζουν και επανέρχονται στην αρχική τους κατάσταση , όπως η αντικατάσταση των κουφωμάτων με νέα αλουμινίου θεωρήθηκαν επίσης ήπιες.

Ωστόσο οι περισσότερες τροποποιήσεις δεν ήταν τόσο κοντά στον παραδοσιακό χαρακτήρα του οικισμού. Σε περιπτώσεις που η στέγη είχε καταρρεύσει ή οι ζημίες ήταν εκτεταμένες οι κάτοικοι την αντικαθιστούσαν με δώμα (πλάκα από μπετόν). Επιπλέον ο σύγχρονος τρόπος ζωής που θέλει όλες τις κύριες λειτουργίες σε έναν όγκο οδήγησε στην δημιουργία μικρών προσθηκών για τον χώρο της κουζίνας και του μπάνιου. Ακόμη όσο μεγάλωναν οι οικογένειες και η ανάγκη για περισσότερο χώρο είναι μεγαλύτερη, όλο και πιο πολλά δωμάτια ή και εντελώς νέα κτίσματα προσαρτώνται στο παλιό πέτρινο οίκημα. Έτσι παύει κανείς να αναγνωρίζει το χαρακτηριστικό «μακρινάρι» και ο όγκος φαίνεται πιο ακανόνιστος. Επίσης οι προσθήκες ενώ γίνονται κατά κύριο λόγο με μπετόν υπάρχουν και περιπτώσεις που έχουν αξιοποιηθεί πιο ελαφρά υλικά όπως μέταλλο που δύσκολα συναντούσε κανείς σε τέτοια χωριά. Μαζί με αυτές τις αλλαγές συνήθως συναντά κανείς και τοιχισμένα παράθυρα και πόρτες, ένδειξη αλλαγής της εσωτερικής διάρθρωσης των λειτουργιών, και μεταφορά της εισόδου από το πέτρινο στο νέο κτίριο. Επιπλέον καθώς το χωριό έχει άμεση σχέση με την πόλη στη γέφυρα της Μονεμβασιάς παρατηρείται η ανάγκη αστικοποίησής του. Έτσι έχουμε εκτεταμένη χρήση τεχνικών που συναντά κανείς σε μεγάλες πόλεις, μπαλκόνια περιμετρικά, μεγάλα ανοίγματα, και αλλαγή της όψης με τη χρήση επιχρισμάτων για την κάλυψη της πέτρας και αρκετές φορές έντονων χρωμάτων (κίτρινο, κεραμιδί κ.α.). Επιπλέον όπου η πέτρα παρέμεινε εμφανής ανάλογα με τον τεχνίτη και τις γνώσεις του πάνω στην παραδοσιακή κατασκευή της λιθοδομής συναντάμε κατοικίες με αρμολόγημα που δεν είναι παραπλήσιο του υπόλοιπου οικισμού.

Μια ακόμη περίπτωση επέμβασης που επηρεάζει και τον γενικό χαρακτήρα του οικισμού αποτελεί η προσθήκη νέων τεχνολογικών εξοπλισμών για την διευκόλυνση των κατοίκων. Τέτοιοι είναι οι ηλιακοί θερμοσίφωνες,  φωτοβολταϊκά για την παραγωγή ενέργειας, κεραίες για την επέκταση της τηλεόρασης. Υπήρχαν κτίρια που είχα πολλές λειτουργίες εσωτερικά και δεν επεμβαίναν στην όψη ωστόσο ιδίως στα κτίρια με δώμα δε μπορούσε κανείς παρά να δει αυτά τα στοιχεία που θύμιζαν έντονα αστικό τοπίο.

Τέλος καθώς πάνω από τα μισά κτίσματα του οικισμού είναι καινούργια ( μετά τη δεκαετία του 70 ) και ο πυρήνας τείνει να ομογενοποιηθεί με αυτά. Τα νέα κτίσματα είναι κυρίως μονοκατοικίες διώροφες με πολλά ανοίγματα, αυλή και χώρο στάθμευσης, με αποτέλεσμα να συναντά κανείς και στο κέντρο του χωριού σπίτια με μικρές αυλές πάνω σχεδόν στον ήδη στενό δρόμο.