Κτίριο Δ

Το αρχοντικό της οικογένειας Τζάνογλου βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα του οικισμού,  μερικά μέτρα κάτω από την πλατεία.  Χτίστηκε το 1787 από τον Αριστοτέλη Τζάνογλου και τη Λευκοθέα Τσολάκη, δύο πολύ σημαντικές προσωπικότητες της εποχής τους.  Γνωρίζουμε ότι τη δεκαετία του ’90 υπέστη ανακαίνιση (η οποία όμως σεβάστηκε αρκετά την αρχική μορφη), με σκοπό να παραλάβει τη νέα του χρήση ως ξενοδοχείο.

Πρόκειται για διώροφο κτήριο, τύπου “θυγατέρα” (σύμφωνα με τον Κ. Λαζαρίδη), κατά κύριο λόγο λιθόκτιστο, συνολικής επιφάνειας περίπου 322m² και  συνολικού ύψους 8,5m, με σαφείς οθωμανικές επιρροές. Η τρίριχτη στέγη του, ακολουθεί τα προτύπα του οικισμού και στο νότιο άκρο της στηρίζεται στη στέγη του γειτονικού κτηρίου.  

Η κάτοψη του ισογείου έχει σχήμα γάμμα, μεικτής επιφάνειας 161m²,  ενώ έχει καθαρό ύψος περίπου 3m. Αποτελείται απο τρία δωμάτια, δύο κατά μήκος της μεγάλης πλευράς και ένα τοποθετημένο κάθετα σε αυτά. Τα δωμάτια αυτά πιθανώς να ήταν καθημερινό, κουζίνα και ίσως καποιοι χώροι αποθήκευσης. Τέσσερις όμοιες καμάρες, με βάσεις χαρακτηριστικούς ζαγορίτικους κίονες, οριοθετούν τον ημιυπαίθριο χώρο της εισόδου, μαζί με τον οποίο η γενική κάτοψη του ισογείου φαίνεται παραλληλόγραμμη, με συνολικές διαστάσεις 9,8m16,8m. Στο χώρο της εισόδου υπάρχει γωνιακή, ξύλινη σκάλα που οδηγεί στον όροφο.

Ο όροφος έχει σχήμα και διάταξη πανομοιότυπη με αυτή του ισογείου, ενώ στη θέση του ημιυπάιθριου χώρου υπάρχει χαγιάτι, από μπαγδατί, αντίστοιχου σχήματος. Τα υπνοδωμάτια έχουν καθαρό ύψος 2,55m, ενώ το χαγιάτι 2,7m. Τα πέντε μεγάλα ανοίγματα της ξύλινης κατασκευής, τοποθετημένα, τα τρία αξονικά πάνω από τις τρείς καμάρες και τα άλλα δύο ανάμεσά τους, πάνω από τα σημεία στήριξης, προσφέρουν νοτιοανατολικό ηλιασμό και πλήρη εποπτεία της αυλής και του δρόμου.

Όλα τα κουφώματα του αρχοντικού είναι ξύλινα, ορθογωνικού σχήματος, με εξαίρεση τα προαναφερθέντα πέντε, τα οποία έχουν ημικυκλική απόληξη. Επιπλέον, η εξωτερική πλευρά των παραθύρων όλων όψεων του ορόφου έχει βαφεί γαλάζια, με λευκά καΐτια.  Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, το κτήριο είναι λιθόκτιστο, επιχρισμένο μόνο εσωτερικά και το χρώμα τον εσωτερικών τοίχων είναι λευκό. Το μπαγδατί είναι επιχρισμένο και εσωτερικά και εξωτερικά, ενώ εξωτερικά είναι δίχρωμο, γαλάζιο μέχρι την ποδιά των παραθύρων και κίτρινο ψηλότερα. Όσον αφορά τους χρωματισμούς, δε γνωρίζουμε ποιά ήταν η κατάσταση πριν την εγκατάλειψη του κτηρίου και την ανακαίνιση.

Το  κτήριο βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση, με ελάχιστες παρεμβάσεις, όπως την πληρωση της μίας καμάρας (δεξιότερη στη μπροστινή όψη) και η προσθήκη μερικών εσωτερικών τοίχων ώστε τα δωμάτια να πολλαπλασιαστούν και να διαθέτουν μπάνια.