Γενική Παθολογία Κτισμάτων

Στον οικισμό παρατηρούνται φθορές που σχετίζονται με τα βασικά δομικά μέλη των κτιρίων (κατακόρυφα και οριζόντια), αλλά και με τα επιμέρους στοιχεία τους.

    Το δομικό μέλος με το μεγαλύτερο ποσοστό φθοράς είναι η στέγη, γι΄ αυτό και οι στέγες έχουν αντικατασταθεί στη πλειονότητά τους. Σε όσες έχουν παραμείνει καταγράφονται παραμορφώσεις και διάβρωση του ξύλινου σκελετού καθώς και φθορά των κεραμιδιών. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, οι στέγες έχουν καταρρεύσει. 

  Στην τοιχοποιία ενός κτιρίου, χαρακτηριστική είναι η φθορά του κονιάματος, το οποίο ενισχύεται κατά κανόνα με νέο, του οποίου η εικόνα δεν είναι πάντα ταιριαστή με τη συνολική εικόνα του κτιρίου. Παθολογία της τοιχοποιίας αποτελεί, επίσης, και η παραμόρφωση ή η ριγμάτωση στα σημεία των ανοιγμάτων, κυρίως στα πρέκια (στη γωνία που το πρέκι ενώνεται με τις πλάγιες παραστάδες και στις ποδιές των παραθύρων, τα σημεία δηλαδή που καταπονούνται περισσότερο από τις πλάγιες ωθήσεις), όπως και στις γωνίες της κατασκευής (στη σύνδεση των γωνιόλιθων με την αργολιθοδομή). Σπάνια εμφανίζεται η κατάρρευση κάποιου λίθινου τμήματος της επιδερμίδας του κτιρίου. Τέλος, υπάρχουν περιπτώσεις μη αναστρέψιμης κατάρρευσης της μάζας του κτιρίου, δηλαδή ερείπια. 

   Οι ξύλινοι εξώστες έχουν διαβρωθεί με αποτέλεσμα να μη μπορούν να φέρουν μεγάλο βάρος και να υπάρχει κύνδινος κατάρρευσης. Όπου υπάρχουν μεταλλικές στηρίξεις έχουν σκουριάσει (στη πλειονότητά τους) και υπάρχει μεγάλο ποσοστό κτισμάτων στα οποία ο εξώστης έχει ουσιαστικά καταρρεύσει και έχουν παραμείνει τα προεξέχοντα ξύλινα δοκάρια ή τα μεταλλικά φουρούσια που τον στηρίζαν, ο εξώστης δηλαδή έχει καταστραφεί.

    Όσον αφορά τα δάπεδα, η φθορά αφορά κυρίως τις σανίδες επικάλυψης και λιγότερο τα δευτερεύοντα δοκάρια του σκελετού. Τα κύρια δοκάρια, σε όλες τις περιπτώσεις έχουν παραμείνει λόγω της μεγάλης αντοχή τους.  

   Οι ξύλινες σκάλες έχουν αντικατασταθεί στη πλειονότητά τους. Ωστόσο έχουν παραμείνει ορισμένες τόσο ξύλινες, όσο και πέτρινες και παρά τη φθορά που έχει επιφέρει η παλαιότητά τους, μπορούν να χρησιμοποιηθούν κανονικά. 

  Τέλος, όσον αφορά τα επιμέρους δομικά μέρη παρατηρείται φθορά των ξύλινων κουφωμάτων και σημαντική διάβρωσή τους σε σημείο που να χρειάζονται αντικατάσταση. 

   Οι αιτίες της παθολογίας που παρατηρούνται στα κτίρια αναφέρονται κυρίως σε ότι σχετίζεται με τις κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής και τα καιρικά φαινόμενα. Ακόμη, σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η παράβλεψη των ιδιοκτητών να συντηρήσουν το κτίριο εγκαίρως, η εγκατάλειψή του και επομένως η εισχώρηση των στοιχείων της φύσης σε αυτό. Επίσης, ένας σημαντικός παράγοντας φθοράς είναι η σύσταση του εδάφους και οι ωθήσεις που καταπονούν τη κατασκευή, με δεδομένο ότι κανένα απρόβλεπτο φαινόμενο (π.χ σεισμός, πυρκαγιά) δεν έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια στη περιοχή. Επιπλέον, οι δεδομένες δυνατότητες στη κατασκευή και οι τεχνολογικές γνώσεις της εποχής που κατασκευάστηκαν τα κτίρια, όπως και ο μηχανολογικός εξοπλισμός και τα διαθέσιμα υλικά είναι κάτι που δεν μπορεί να παραληφθεί σε αυτή την αναφορά. Τέλος, η παράμετρος του χρόνου, σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω, αποτελεί σημαντική αιτία εμφάνισης παθολογίας στα κτίρια, αφού η εξέλιξη του οικισμού μετράται εδώ και δύο αιώνες.