Τυπολογία κατοικιών

Ο Άγιος Γεώργιος λόγω της ιδιαίτερης ιστορικής του εξέλιξης, περιλαμβάνει κτιριακές τυπολογίες που είναι αναπάντεχο να τις συναντήσει κανέις σε έναν ορεινό οικισμό μικρού μεγέθους και πληθυσμού.

Από την μία βρίσκονται τα πιο παλιά παραδοσιακά πηλιορείτικα κτίσματα, με κοινές αναφορές στο δομημένο περιβάλλον όλων των χωριών του Πηλίου.  Όμως, τα πηλιορείτικα αρχοντικά, που αποτελούν τη σπουδαιότερη έκφραση της οικοδομικής δραστηριότητας αυτής της εποχής καταστράφηκαν από τους διαδοχικούς πυρπολισμούς του 1821 και του 1823 και ό,τι επιβίωσε αυτών από το μεγάλο σεισμό της δεκαετίας του 1950. Κατά συνέπεια, σήμερα κανένα από αυτά δε σώζεται αυτούσιο.

Από την άλλη συναντάμε τα μεταγενέστερα νεοκλασσικά αρχοντικά και τα αιγυπτιώτικα, που παραπέμπουν περισσότερο σε μεγαλοαστικές κατοικίες της εποχής παρά σε τοπικά πρότυπα -άλλωστε σε αυτό το πλαίσιο τις εισήγαγαν οι ξενιτεμένοι Άι-Γιωργίτες, όταν επέστρεψαν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους- , ενώ ενδιάμεσα βρίσκονται κατοικίες με πηλιορείτικη οικοδομική και νεοκλασσική έκφραση, οι οποίες προσπαθούν να ενσωματώσουν τα καλύτερα και των δύο κόσμων, χωρίς αυτό να τις καθιστά απαραίτητα καλύτερες από οποιαδήποτε από τις δύο.

Και οι τρεις αυτοί γενικοί τύποι κτισμάτων έχουν ενσωματωθεί πλέον στον ιστό του οικισμού και το ζήτημα της ένταξης τους στο περιβάλλον έχει αντιμετωπιστεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και λύσεις.

Η συνύπαρξη των παραπάνω καθορίζει τον χαρακτήρα του οικισμού, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις καταβολές του δομημένου περιβάλλοντος.