Πατώματα

Η διαμόρφωση των πατωμάτων γίνεται βάση ξύλινου σκελετού. Τα δοκάρια που συνιστούν τη φέρουσα κατασκευή του πατώματος είναι χοντροπελεκημένοι κορμοί εξαιρετικά ανθεκτικών δέντρων, συχνά από δρυ ή καστανιά. Κατά την τοποθέτησή τους δίνεται ιδιαίτερη προσοχή· η πιο επίπεδη πλευρά πρέπει να τοποθετείται προς τα πάνω ώστε να διευκολύνεται κατά το δυνατόν η διάστρωση του τελικού δαπέδου. Συνηθίζεται λοιπόν να τοποθετούνται τα δοκάρια «πλάκα», δηλαδή με τη μεγάλη τους διάσταση οριζόντια, επιλογή που βοηθά τη διάστρωση του δαπέδου αλλά αντιτίθεται στην ορθή στατικά διάταξη.

Η διαδοκίδωση μεγάλων χώρων επιτυγχάνεται είτε με τη χρήση ενδιάμεσων δοκών στήριξης, τα λεγόμενα «μεσοδόκια», είτε με την κατασκευή σχάρας είτε ακόμη και με πύκνωση της αρχικής διαδοκίδωσης χρησιμοποιώντας λεπτότερες δοκούς ενδιάμεσα.

Οι περαστές των πατωμάτων, είναι συναρτημένες με τις ξυλοδεσιές της κατασκευής. Εδράζονται πάνω τους, στις επιθυμητές κάθε φορά στάθμες και στη συνέχεια καρφώνονται σε αυτές, συνδέοντας τες έτσι και μεταξύ τους. Στα νεότερα σπίτια, οι περαστές πατούν πλέον μόνο στον εσωτερικό στρωτήρα των ξυλοδεσιών.

Όσον αφορά τα δάπεδα διαμορφώνονται από φαρδιές σανίδες, καρφωμένες κατευθείαν πάνω στις περαστές του πατώματος. Τα συνηθέστερα μεγέθη κυμαίνονται στις εξής διαστάσεις: πλάτος 20 εκ, πάχος 3 εκ, μήκος 170-250 εκ, ωστόσο διαφέρουν από κτίριο σε κτίριο. Η κατασκευή τους είναι απλή, χωρίς μόνωση και με ανοικτούς αρμούς, γεγονός που υποδηλώνει μια αδιαφορία για την τελειότητα της τελικής επιφάνειας. Ωστόσο συνήθως τα δάπεδα καλύπτονταν ύστερα από στρώσεις χαλιών και υφασμάτων οπότε δεν τελείως ορατά στους κατοίκους.