Κτήριο 130

Το κτήριο, ιδιοκτησίας οικογένειας Αντωνίου Μηνίτσιου, ευρίσκεται στο δυτικό τμήμα του οικισμού. Σύμφωνα με  πληροφορίες από τον ιδιοκτήτη, κατασκευάστηκε περί το 1810 και ιστορικά αποτέλεσε κατοικία και καταφύγιο του Γεώργιου Καραϊσκάκη. Το κτήριο φέρει χαρακτηριστική, κτιστή επιγραφή πάνω από τα παράθυρα της όψης του με την ημερομηνία 1817, έτος γέννησης του Καραϊσκάκη.

Αποτελείται από δύο επίπεδα, έχει συνολικό ύψος 5,40 μ. και καλύπτεται από τετράρριχτη ξύλινη στέγη, που έχει ύψος 2,60 μ. Είναι τοποθετημένο και θεμελιωμένο πάνω σε βραχώδες έδαφος με έντονη κλίση.

Το χαμηλότερο επίπεδο είναι ισόγειο, έχει τετράπλευρο περίγραμμα με επιφάνεια 98,00 μ², ελεύθερο ύψος 2,55 μ. και περιλαμβάνει χώρο εισόδου, καθιστικό, γραφείο, κουζίνα, χώρο υγιεινής και αποθήκη. Ο χώρος, όπως και στον όροφο, διατηρεί όλα τα παλιά στοιχεία διαμερισματοποίησης, δηλαδή λίθινους τοίχους πάχους 0,85 εκ., που χωρίζουν την κάτοψη σε 3 δωμάτια, τα δύο εκ των οποίων έχουν κτιστό τζάκι στην τοιχοποιία. Χαρακτηριστική στο εσωτερικό, είναι η διαμόρφωση επιπέδων με ξύλινες κλίμακες για την καλύτερη προσαρμογή στην κλίση του εδάφους.

Ο όροφος επαναλαμβάνει την κάτοψη σχήματος τετραπλεύρου, με επιφάνεια 98,00 μ²  και ελεύθερο ύψος 2,60 μ. Η πρόσβαση στον όροφο γίνεται, εσωτερικά, διαμέσου ξύλινου κλιμακοστασίου.

Σχετικά με το σύστημα κατασκευής του κτηρίου, αναφέρεται ότι ο φέρων οργανισμός του, αποτελείται από το σύνολο των λίθινων περιμετρικών και εσωτερικών του τοίχων. Το  πάχος τους μειώνεται σταδιακά προς τα πάνω και κυμαίνεται από 0,85 μ. στο ισόγειο έως 0,65 μ. στον όροφο. Πρόκειται για το δομικό σύστημα της φέρουσας τοιχοποιίας, όπως αυτό εφαρμόστηκε στην ελληνική παραδοσιακή αρχιτεκτονική.

Τα κουφώματα του κτηρίου (Θύρες και παράθυρα) είναι ξύλινα και αναπαλαιωμένα, με διατήρηση των γνήσιων, προστατευτικών, μεταλλικών κιγκλιδωμάτων στα παράθυρα. Το ξύλινο  πάτωμα του ορόφου στηρίζεται σε δοκούς ορθογωνικής διατομής με διαστάσεις 0,10*0,14 μ. που επικαλύπτονται από τάβλες πλάτους 0,10 μ.

Επίχρισμα φέρουν οι λίθινοι τοίχοι στην εσωτερική επιφάνεια του κτηρίου, ενώ εξωτερικά η τοιχοποιία έχει υποστεί επισκευές αλλά παραμένει ανεπίχριστη.

Σχετικά με την κατάσταση της κατασκευής, αναφέρεται ότι το κτήριο είναι πλήρως επισκευασμένο και διατηρεί όλα τα πρωτότυπα χαρακτηριστικά του, ενώ δε σημειώνονται φθορές. Στο εσωτερικό έχει διατηρηθεί ακόμη και η βάση τοποθέτησης των δοκών για την επεξεργασία τραγόμαλλου, όπως γινόταν στο παρελθόν.