Πλάτη δρόμων

Βασικό μέτρο για την χάραξη των δρόμων ήταν το τότε κυριότερο μεταφορικό μέσο, δηλαδή ο γάιδαρος. Όσο αφορά το πλάτος λοιπόν, οι δρόμοι έχουν ένα σταθερό άνοιγμα το οποίο επιτρέπει τη διέλευση του φορτωμένου ζώου, ενώ στα σημεία των γωνιών υπάρχει κατάλληλη διαμόρφωση, έτσι ώστε το ζώο να μπορεί να στρίβει.

Συνέπεια αυτού είναι ότι το χωριό είναι χτισμένο κοντά στην ανθρώπινη κλίμακα. Δηλαδή παρατηρούμε πως περπατώντας εντός του οικισμού δίνεται η αίσθηση ότι τα κτήρια είναι προσεγγίσιμα από τον άνθρωπο, αφού μπορεί να έχει απτική επαφή με τα κτήρια και των δύο πλευρών. Αυτή σχέση ισχύει περισσότερο για τους δρόμους εσωτερικά του οικισμού. Αντίθετα, οι περιμετρικοί δρόμοι έχουν μεγαλύτερο άνοιγμα.

Όπως είναι φυσικό λοιπόν, παρατηρείται και μία διαφορετική οπτική σχέση του περιπατητή με το περιβάλλον. Στο εσωτερικό του οικισμού η οπτική περιορίζεται κυρίως προς τον ουρανό και ορισμένες φορές δημιουργούνται φυγές. Αντίστοιχα, στους περιμετρικούς δρόμους, η οπτική είναι ευρεία.