Γενική Παθολογία Κτισμάτων

Εκτός από ορισμένα ερειπωμένα κτήρια, στα οποία με δυσκολία εισέρχεται κανείς και το κάνει μόνο για ερευνητικούς σκοπούς, όλα τα υπόλοιπα είναι σε καλή κατάσταση, αλλά εξαιρετιά αλλοιωμένα για να εξυπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες διαβίωσης.

Καταρχάς, όπου απαιτείται ενίσχυση της φέρουσας τοιχοποιίας από σχιστόλιθο με αντηρίδες κι ενέσεις από σκυρόδεμα, για να εξασφαλιστεί η στατική επάρκεια της κατασκευής.

Προστίθενται στους κτηριακούς όγκους δωμάτια που δεν υπήρχαν ως τμήματα της κατασκευής στον αρχικό σκελετό λόγω του λειτουργικού τους ρόλου, όπως π.χ. τουαλέτα και λουτρό.

Έπειτα έχουν αντικατασταθεί σχεδόν σε όλα τα κτίσματα τα πιο παθογενή τμήματά τους, που είναι το δώμα και τα κουφώματα.

Το δώμα, όπως αναφέρεται δεν ήταν απόλυτα στεγανό, παρά τις πολλές στρώσεις κατασκευής, οπότε το αντικαθιστούσαν με δώμα από σκυρόδεμα ή στέγη, ξύλινη ή από σκυρόδεμα.

Έπειτα, τα κουφώματα, μέλος της κατασκευής πολύ ταλαιπωρημένο, λόγω της άμεσης επαφής με τα κατακρημνίσματα, αντικαθίστανται με καινούργια ξύλινα ή σύγχρονα από αλουμίνιο.

Οι τελικές επικαλύψεις από τα πατώματα επίσης ήταν από τα πρώτα δομικά στοιχεία που άλλαζαν μορφή. Η επίστρωση χώματος αναμειγμένου με μούργα ή οι ξύλινες σανίδες αντικαταστάθηκαν με μαρμάρινες πλάκες, πλακάκια ή νέο ξύλινο πάτωμα.

Στις νέες κατασκευές η επίχριση δε γίνεται με σαρδέλωμα. Κι όταν αυτό συμβαίνει, γίνεται με λάθος τεχνική και το αποτέλεσμα είναι σχεδόν αστείο, αφού αποτελεί καθαρά στοιχείο διακόσμησης και δεν έχει κατασκευαστική προέλευση.