Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα τοπικού δομικού συστήματος

  Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα του τυπικού δομικού συστήματος του οικισμού αποτελεί το κτήριο Δ1, το οποίο βρίσκεται στο νότιο τμήμα του, στη ζώνη των ερειπωμένων κτισμάτων. Κύριο υλικό δόμησης αποτελεί ο σχιστόλιθος όπως και στο μεγαλύτερο μέρος των κτισμάτων του οικισμού. Πρόκειται για ένα διώροφο κτήριο, στο οποίο ο ορθογώνιος όγκος του ισογείου αναπτύσσεται στον όροφο σε σχήμα Γ, δημιουργώντας έτσι αυλή στο δώμα του. Η πρόσβαση γίνεται μέσω του κύριου κλιμακωτού άξονα του οικισμού από την ανατολική πλευρά του κτηρίου.

  Όσον αφορά τα κύρια οικοδομικά χαρακτηριστικά του, παρατηρούνται χαρακτηριστικοί τύποι κατακόρυφων και οριζόντιων δομικών στοιχείων. Τόσο το μεσοπάτωμα όσο και το δώμα, δομούνται από κορμούς κυπαρισσιών που αποτελούν την πρωτεύουσα διαδοκίδωση, ενώ πλάκες σχιστόλιθου αποτελούν τα επιφανειακά στοιχεία. Η τελική επίστρωση του δώματος γίνεται με κοκκινόχωμα που υφίσταται επεξεργασία (μπίλιασμα) που του προσδίδει την τελική μορφή του. Τόσο στο μεσοπάτωμα όσο και στο δώμα, στα σημεία που έχει υποχωρήσει η πλάκα, διακρίνονται τετράγωνες οπές στη λιθοδομή που υποδεικνύουν τις θέσεις των δοκαριών. Η κατάσταση του ερειπίου δεν επιτρέπει τον ακριβή προσδιορισμό του υλικού τελικής επίστρωσης του μεσοπατώματος, ωστόσο συνήθως ήταν ξύλινο. Στο δώμα του ισογείου συναντώνται σκαλιά-πρόβολοι δηλαδή, πακτωμένες οριζόντιες πλάκες σχιστόλιθου που οδηγούν στο δώμα του ορόφου. Επιπλέον σχιστολιθικές πλάκες δημιουργούν καθίσματα ως προέκταση του στηθαίου εσωτερικά του δώματος (παγκάλι). Περιμετρικά των δωμάτων παρατηρείται η ύπαρξη του φτερώματος δηλαδή, μια πολύ στενή πλάκα σχιστόλιθου, που συμβάλλει στην προστασία από τις καιρικές συνθήκες. Για την απορροή των ομβρίων δημιουργείται οπή στο στηθαίο και στο φτέρωμα που καταλήγει μέσω του καννάλου (μορφή υδρορρόης) στο έδαφος. Λίθινες τοιχοποιίες αποτελούν τα κατακόρυφα φέροντα στοιχεία του κτίσματος. Σε αρκετά σημεία συναντώνται ανοίγματα που γεφυρώνονται με καμάρες.

  Στα συμπληρωματικά οικοδομικά στοιχεία, εντάσσονται τα παράθυρα, οι θυρίδες στις τοιχοποιίες καθώς και η ύπαρξη εστίας στον όροφο. Τα παράθυρα βρίσκονται σε εσοχή στη λίθινη τοιχοποιία με σκοπό την προστασία του ξύλινου κασώματος από τις καιρικές συνθήκες. Συχνά διαθέτουν κεκλιμένο υπέρθυρο στο οποίο καρφώνονται ξύλινες σανίδες (μπαγδατόπηχες) για την καλύτερη πρόσφυση του επιχρίσματος. Η ποδιά διαμορφώνεται από πλάκα σχιστόλιθου, ενώ το πρέκι από ένα ή δύο ξύλινους κορμούς. Στις εσωτερικές τοιχοποιίες συναντώνται εσοχές (θυρίδες) που χρησιμοποιούνταν κυρίως για αποθήκευση τροφίμων. Στο πάνω μέρος τους κατέληγαν σε ανακουφιστικά τόξα ή τρίγωνα με σκοπό την καλύτερη κατανομή των φορτίων. Τέλος, στον όροφο υπάρχει λίθινη εστία (τζάκι), γεγονός που υποδηλώνει τον αρχοντικό χαρακτήρα της κατοικίας.