Η Σαντορίνη ένα νησί στο σύμπλεγμα των Κυκλάδες για το οποίο γνωρίζουμε ότι το 1956 υπέστη ένα καταστροφικό σεισμό και αποτέλεσε σοβαρό πλήγμα για τους κατοίκους της, με αποτέλεσμα την αποχώρηση τους από το νησί. Τα τελευταία όμως χρόνια η Σαντορίνη έχει γίνει ένα από τα μεγαλύτερα τουριστικά κέντρα διεθνώς. Η Φοινικιά , ο παραδοσιακός οικισμός που γίνεται η μελέτη , σίγουρα αποτελεί πρόσφορο έδαφος αλλοίωσης κυρίως λόγω του τουρισμού. Παράλληλα όμως δεν είναι δυνατό να μην ληφθούν υπόψη μας οι αλλαγές στο τρόπο ζωής από τον 1956 και μετά. Οι τεχνολογικές εξελίξεις που έχουν δεσμεύσει τον άνθρωπο ως προς τον τρόπο ζωής του και τις διευκολύνσεις που του παρέχουν στη καθημερινή ζωή του που μπορεί να ξεκινάνε από τον τρόπο από κάνει μπάνιο μέχρι και την υλικότητα κατασκευής των κτηρίων είναι αρχιτεκτονικό σημείο μελέτης και ειδικότερα όταν μιλάμε για παραδοσιακό οικισμό. Τέλος οι κοινωνικές και οι οικονομικές εξελίξεις της ανθρώπινης κοινωνάς στο καπιταλιστικό σύστημα και οι σχέσεις κράτους κεφαλαίου είναι αδιανόητο να μην επηρεάσουν μια τόσο μεγάλη παραγωγική μονάδα τουρισμού την Σαντορίνη.
Μετά από τις διαπιστώσεις μας η διατήρηση του παραδοσιακού οικισμού της Φοινικιάς θα πρέπει να διασφαλίζεται από το νομοθετικό πλαίσιο που ορίζει το κράτος για την διατήρηση των παραδοσιακών οικισμών. Το ιστορικό κέντρο της Φοινικιάς μπορούμε να πούμε ότι κατά μεγάλο βαθμό κρατάει τον αρχιτεκτονικό χαρακτήρα του εκτός από μερικές πισίνες οι οποίες δεν συνάβουν καθόλου με τον οικισμό καθώς και επεμβάσεις σε ηλεκτρικές και υδραυλικές εγκαταστάσεις οι οποίες δυστυχώς είναι αναπόφευκτες. Παράλληλα κάποιες αλλαγές εξωτερικά στο χρώμα των κτηρίων υποβαθμίζουν την αισθητική εικόνα του οικισμού ως προς το σύνολο έναντι συγκεκριμένων αποχρώσεων που χρησιμοποιούνταν παλαιότερα οι οποίες αντλούνταν από το ηφαίστειο της Σαντορίνης.
Πέρα από το ιστορικό κέντρο της Φοινικιάς παρατηρούμε ένα επίπεδο επεκτάσεων τόσο στις άκρες των ποταμών όσο και παραπλεύρως του κεντρικού οδικού άξονα σύνδεσης με την Οία .Παράλληλα παρατηρούμε στοιχεία νέας δόμησης τα οποία σχετίζονται με χρήσεις τουρισμού κατά βάση αναφερόμενα σε μια τουριστική κουλτούρα η οποία σχετίζεται με υπηρεσία πολυτελούς τουρισμού που ανάγει το κέρδος σε αυτοσκοπό. Πιο συγκεκριμένα υπάρχει τάση συνένωσης των οικισμών Οίας-Φοινικιάς.
Εν κατακλείδι η Σαντορίνη και ειδικότερα η Φοινικιά με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, οφείλεται να διασφαλιστεί ως αναπόσπαστο δικαίωμα για τις επόμενες γενιές με στόχο την διαιώνιση της πολιτιστικής κληρονομιάς από το κράτος και τους κοινωνικούς φορείς. Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Σαντορίνης η οποία εντάσσει τεχνικές βιοκλιματικού σχεδιασμού πρέπει να δώσει το έναυσμα για την ανάδειξη του εναλλακτικού τουρισμού και την ανάδειξη νέων χρήσεων.