Ιδιωτικοί Ελεύθεροι Χώροι - Αυλές

Γενική παρατήρηση μας ήταν πως οι αυλές τοποθετούνταν με κάποια πλευρά τους στο δρόμο και πολλές φορές αυτές αποτελούσαν ομαλή μετάβαση από την δημόσια στην ιδιωτική ζωή με το να τοποθετούνται με την μεγάλη πλευρά στους δρόμους(σχήμα 1).Εξαίρεση αποτελούν κάποια νέα κτίρια των οποίων ο υπαίθριος χώρος συγκεντρώνεται στο πίσω κομμάτι του οικοπέδου έχοντας ελάχιστη επαφή με τον δρόμο.

Το μέγεθος των αυλών ποικίλει. Συγκριτικά με το κτισμένο οι αυλές είναι ελαφρώς μικρότερες ενώ σε άλλες περιπτώσεις το ξεπερνά κατά πολύ.

Λόγω του εύκρατου-μεσογειακού κλίματος οι υπαίθριοι χώροι αποτελούσαν το κέντρο ζωής των ανθρώπων για μια μεγάλη περίοδο του χρόνου. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι αυλές διέθεταν στέρνες για την συλλογή νερού, εξωτερικά αποχωρητήρια(που αποτελούν την επιτομή της ανακύκλωσης) και σκάλες είτε όταν το κτίριο αναπτυσσόταν σε δύο επίπεδα είτε για τον καθαρισμό του δώματος που γινόταν στο τέλος του καλοκαιριού. Ορισμένες  είχαν εξωτερικούς φούρνους και σε ελάχιστες περιπτώσεις αποστακτήρια τσίπουρου. Σήμερα βλέπουμε ακόμη πέργκολες και ορισμένους πάγκους (σχήμα 2,3).

Στο μεγαλύτερο μέρος  τους οι υπαίθριοι χώροι οριοθετούνται από μαντρότοιχους των οποίων το ύψος διαφοροποιείται από σημείο σε σημείο λόγω της έντονης υψομετρικής διαφοράς των δρόμων. Σε ελάχιστες περιπτώσεις τα όρια των οικοπέδων χάνονται και μεταξύ 3-4 κατοικιών δημιουργείται ένας ενιαίος χώρος μάζωξης.  

Τα επίπεδα των αυλών επίσης διαφοροποιούνται από αυτό του δρόμου με αποτέλεσμα να έχουμε αυλές που έχουν οπτική επαφή με τον δρόμο αλλά όχι από τον δρόμο στην αυλή και το αντίθετο.

Αντίστοιχη είναι η σχέση μεταξύ των αυλών μεταξύ τους, λαμβάνοντας υπόψην το σύστημα οριζόντιας ιδιοκτησίας, όπου το δώμα ενός κτιρίου μπορεί να χρησιμοποιηθεί εξ ολοκλήρου ή ένα τμήμα του ως δημόσιο-δρόμος- ή ιδιωτικό-κατοικία/αυλή-.  (σχήμα 4)