Λαγκάδια (Τμήμα Β)

Γενική Εικόνα - Σχέση με το Φυσικό Περιβάλλον

Χάρτης Γεωγραφικής Υπηρεσίας ΣτρατούΓενική άποψη οικισμού

 

Το χωριό των Λαγκαδίων είναι χτισμένο στο βορειοανατολικό άκρο της οροσειράς του Μαινάλου. Το έδαφος έχει ιδιαίτερα έντονο ανάγλυφο, με πολλές χαράδρες  και ρέματα που τις διασχίζουν. Στα Λαγκάδια υπάρχουν τέσσερα τέτοια ρέματα, γεγονός που οφείλεται στις πολλές βροχοπτώσεις (110mm η μέση ημερήσια βροχόπτωση το χειμώνα) και στην έντονη κλίση που παρουσιάζει το έδαφος της περιοχής. Το χωριό ξεκινά από τα 500m υψόμετρο, όπου και παλαιότερα βρίσκονταν οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις γύρω από το Λαγκαδιανό ποτάμι ,και φτάνει στα 1050m. Η πλαγιά στην οποία είναι χτισμένος αμφιθεατρικά ο οικισμός έχει ανατολικομεσημβρινό προσανατολισμό , που είναι ευνοϊκός ως προς την αξιοποίηση της ηλιακής ακτινοβολίας.
Η επιφάνεια του εδάφους αποτελείται κυρίως από λευκά πετρώματα ασβεστολιθικής σύστασης, που στο υπέδαφος γίνονται γκρι. Τα δυο αυτά είδη πετρωμάτων χρησιμοποιούνται ως βασικό δομικό υλικό στις κατασκευές των λαγκαδιανών μαστόρων.
 
Η βλάστηση στην περιοχή είναι πυκνή, καθώς η έντονη ύπαρξη του υδάτινου στοιχείου, το κλίμα της περιοχής και ο ευνοϊκός για τη φωτοσύνθεση προσανατολισμός δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για αυτό. Συναντάει λοιπόν κανείς ψηλά δέντρα που η ύπαρξη τους οφείλεται στο υψόμετρο του χωριού όπως πεύκα, βελανιδιές, κυπαρίσσια, καρυδιές, καστανιές  αλλά και δέντρα όπως πλατάνια, κέδρους, ιτιές που φυτρώνουν σε περιοχές με ποτάμια και ρέματα. Επιπλέον, υπάρχει και πιο χαμηλή βλάστηση που αποτελείται κυρίως από θάμνους, πουρνάρια, κλιματαριές, πολλών ειδών λουλούδια κ.α.
Η υγρασία στην περιοχή είναι αυξημένη, ενώ θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε το κλίμα της περιοχής με αυτό άλλων ορεινών περιοχών στη βορειοδυτική Ελλάδα. Δεν είναι λίγες μάλιστα οι περιπτώσεις που οι καιρικές συνθήκες προκαλούν προβλήματα με κατολισθήσεις ή υποχωρήσεις του εδάφους.
Το φυτικό περιβάλλον του χωριού επηρέασε τη δομή ,την εξέλιξή του και τους κατοίκους του. Στα Λαγκάδια, το φυσικό περιβάλλον γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της αρχιτεκτονικής καθώς φυτά βρίσκονται παντού γύρω από τα κτήρια και ξεπετάγονται άναρχα μέσα από αρμούς παίζοντας με τις πέτρες και υπογραμμίζοντας την ιδιαίτερη αισθητική των κτισμάτων του χωριού.