Καθώς απομακρυνόμαστε από το κέντρο του οικισμού και κατευθυνόμαστε στις πιο απομακρυσμένες από αυτό κατοικίες, παρατηρούμε πάλι την ανάγκη των κατοίκων για επικοινωνία, με αποτέλεσμα να διαμορφώνονται υποενότητες, γειτονιές, οι οποίες διαφοροποιούνται μερικώς και προσαρμόζονται στο ιδιαίτερο ανάγλυφο της επιμέρους περιοχής και στις ιδιαίτερες ανάγκες των ανθρώπων που ζουν σ’ αυτές. Ο διαφορετικός αυτός χαρακτήρα μπορεί να σχετίζεται με την υψομετρική διαφορά σε σχέση με το δρόμο, το πλάτος του και ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνούν μεταξύ τους οι κατοικίες και αν αυτό γίνεται μόνο οπτικά ή και χωρικά. Παρά την ποικιλία αυτή των σχέσεων και των αλληλεπιδράσεων που συναντάμε οι οικιστικές ενότητες καταφέρνουν και εντάσσονται σ’ ένα σύνολο διατηρώντας τις ιδιαιτερότητες τους. Έτσι διαμορφώνουν ένα περιβάλλον άκρως πλούσιο σε χωρικές σχέσεις και θέες.
Ειδικά κτίσματα όπως το σχολείο, οι ξενώνες ο σύλλογος γυναικών κλπ λειτουργούν σαν σημεία αναφοράς για το σύνολο του οικισμού αλλά και σαν στοιχεία αναγνώρισης για τις επιμέρους γειτονιές.