Είδη τοιχοποιιών

Εξωτερικοί τοίχοι

Είναι από λακοειδή λιθοδομή, αυτή που σήμερα λέμε σήμερα «ορατή», παρ’ όλο που σπάνια έμενε τέτοια στην παλιά Άνδρο, γιατί, όταν δεν τη σοβάτιζαν, τη γαλάκτιζαν. Βασικό υλικό της είναι πάντοτε ο τοπικός σχιστόλιθος με συνδετικό υλικό, απλή χωματόλασπη, χωρίς ασβέστη. Οι πέτρες ποτέ δεν μπρουμούτιζαν και σπάνια είναι κανονικά ορθογώνιες. Ακόμα όμως και όταν οι πάνω και κάτω στρώσεις τους δεν είναι παράλληλες, μπαίνουν με το μεγάλο άξονά τους οριζόντιο και αλφαδιάζονται με σφήνες. Γενικότερα, το σφήνωμα είναι πάρα πολύ φροντισμένο και πάντα με οριζόντιες σφήνες, μικρότερες και μεγαλύτερες. Με το συνταίριασμα μικρότερης και μεγαλύτερης πέτρας μέσα στο ίδιο ντουζένι, διατηρείται σταθερό το ύψος του σ’ όλη την επιφάνεια του τοίχου. Αγκωνάρια και παραγκώνια στις γωνίες και στους λαμπάδες κουφωμάτων, με αλφάδι και ζύγι, είναι τα ακραία όρια των ντουζενιών.

Μεσοχώρια

Είναι δύο ειδών: τα λεγόμενα «κλειδιά», οι τοίχοι, δηλαδή, που δένουν τις εξωτερικές λιθοδομές και βαστάνε ένα μεγάλο μέρος από τα φορτία των πατωμάτων (στα διώροφα) και του δώματος ή της στέγης. Είναι κι αυτοί πέτρινοι και πάντα πλατείς. Τα άλλα ελαφριά μεσοχώρια δεν ήταν τούβλινα, τα έφτιαχναν λεπτά με ένα ξύλινο σκελετό. Τα κενά ήταν παραγεμισμένα με μικρές πετρούλες και σφηνίτσες, με τη συνηθισμένη λάσπη χτισίματος. Τέλος, και από τις δύο πλευρές είχε σοβά.