Ιστορικά Στοιχεία

Ο οικισμός δημιουργήθηκε το 1647 όταν ξέσπασε μία πυρκαγιά στη Χώρα και ανάγκασε τους άρχοντες της εποχής να μεταφερθούν εδώ. Το 1676 ξεκίνησε η ανοικοδόμηση των πύργων με βάση τις πηγές του νερού. Όμως το 1826 επαναστατούν οι Αρβανίτες και καίγονται οι πύργοι, στα θεμέλια των οποίων, στη συνέχεια, χτίζονται τα πυργόσπιτα των φεουδαρχών.

Μέχρι τη δεκαετία του 1920, ίσχυε στο χωριό το φεουδαρχικό σύστημα και μία φορά το μήνα αναγκάζονταν οι άντρες κάθε οικογένειας να δουλεύουν για τον άρχοντα, ανάλογα την περιοχή στην οποία βρίσκονταν.

Επίσης, τα Αποίκια μέχρι και τη δεκαετία του ΄60 αποτελούσαν θερινό θέρετρο για σημαντικές προσωπικότητες της εκάστοτε εποχής, που ανέβαζαν το επίπεδο του τόπου και κατέτασσαν το χωριό σ’έναν από τους πρώτους χώρους παραθερισμού.

Το 1937 ανοίχτηκε ο κεντρικός δρόμος που συνδέει τον οικισμό με τη Χώρα της Άνδρου και επέτρεψε τη μετακίνηση των κατοίκων με αυτοκίνητο.

Κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, στα Αποίκια λειτουργούσε το εργοστάσιο μεταξιού. Οι κάτοικοι καλλιεργούσαν μουριές και τάιζαν τους μεταξοσκώληκες. Όταν δημιουργούσαν το κουκούλι τους, τους πήγαιναν στο εργοστάσιο για μετάξι. Την εποχή εκείνη, το υφαντουργείο προσέφερε εργασία σε περίπου 40 γυναίκες.

Τη δεακετία του 1950, όταν η υπόλοιπη Άνδρος δεν είχε ακόμη ηλεκτρικό ρεύμα, στο χωριό λειτουργούσε γεννήτρια και υπήρχε φως μέχρι και τις 12 τα μεσάνυχτα.

Το 1995 έκλεισε το σχολείο αρρένων, ενώ από το 1997 παρατηρείται η παρακμή του οικισμού εξαιτίας της ερήμωσης του τόπου. Συγκεκριμένα, οι κάτοικοι κατηγορούν την παραμέληση από τις αρμόδιες αρχές, την εγκατάλειψή του από τους νέους ανθρώπους, την έλλειψη συγκοινωνίας και χώρων για την ικανοποίηση βασικών αναγκών (σουπερμάρκετ, φούρνος κλπ.), καθώς και την εισροή μεταναστών.