Η ανάπτυξη του δομημένου περιβάλλοντος του οικισμού μπορεί να αναλυθεί σαν ένα σύστημα διαφόρων συνιστωσών. Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, ο πρώτος οικιστικός πυρήνας γύρω από τον οποίο διαμορφώθηκε το Τρίκερι περιλαμβάνει τα κτίσματα που περικλείονται από τους δύο πρώτους δακτυλίους, ενώ τα υπόλοιπα κτίρια αναπτύσσονται με σταδιακές μετέπειτα επεκτάσεις. Το στοιχείο αυτό της εξέλιξης του οικισμού αποτυπώνεται στην πυκνότητα δόμησης και τον τρόπο διάταξης των κτισμάτων στο χώρο. Έτσι, περιφερειακά της περιοχής μελέτης βρίσκονται οι αραιοκατοικημένες περιοχές, με τα κτίσματα τοποθετημένα μακριά το ένα από το άλλο με τέτοιο τρόπο ώστε να διαμορφώνονται υπαίθριοι ιδιωτικοί χώροι που αποτελούν τις αυλές των κτισμάτων με έντονη την παρουσία πρασίνου.
Η εικόνα του δομημένου χώρου διαφοροποιείται ανεβαίνοντας προς την κορυφή του οικισμού, τον ναό της Αγίας Τριάδας, με τα κτίρια να διατάσσονται άλλοτε παράλληλα και άλλοτε κάθετα στις υψομετρικές καμπύλες, σε κυκλική διάταξη. Στον πυκνά δομημένο αυτόν πυρήνα, ωστόσο, τα κτίσματα εξακολουθούν να διαθέτουν περίβολο, παρά το γεγονός ότι οι όγκοι διατάσσονται πολύ κοντά μεταξύ τους. Οι ιδιωτικοί αυτοί υπαίθριοι χώροι διαμορφώνονται συχνά ανάμεσα στα κτίρια, όπως επίσης και στο πίσω μέτωπό τους, διαμορφώνοντας έτσι την εναλλαγή κενού και πλήρους ανάμεσα στις υψομετρικές καμπύλες.
Αξίζει, επίσης να παρατηρήσουμε ότι, όσον αφορά στη συγκρότηση των οικιών σε οικοδομικά τετράγωνα, αυτά είναι υποτυπώδη και κατά βάσιν καθορίζονται από τους δρόμους που τα περιβάλλουν. Η ύπαρξη μεγάλων ιδιωτικών αυλών με την έντονη παρουσία του πρασίνου ενισχύουν την εντύπωση ότι το ελεύθερο φυσικό περιβάλλον υπερισχύει του δομημένου.