Υφιστάμενο Νομοθετικό Πλαίσιο

Το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο είναι αυτό που ισχύει σύμφωνα με το ΦΕΚ 352/Β/31-5-1980 και την τροποποίηση αυτού με τα ΦΕΚ 652/Β/13-5-1976, ΦΕΚ 594/Δ/13-11-1978 και το ΦΕΚ 374/Δ/4-7-1980.

Παραθέτουμε χαρακτηριστικά τα εξής αποσπάσματα:

«Χαρακτηρίζουμε το όρος Πηλίου μετά των εν αυτώ οικισμών ως τόπον ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους δια την ιδιαίτεραν φυσιογνωμίαν του, την αφάνταστη ποικιλία χρωματιστών εναλλαγών και τον έξοχον συνδυασμόν πυκνής βλαστήσεως και θέας προς τη θάλασσα. Επιπροσθέτως χαρακτηρίζομεν τους εν αυτώ (τω Πηλίω) οικισμούς, ως τόπους χρήζοντας ειδικής κρατικής προστασίας, καθ’ ότι διατηρηθέντες αναλλοίωτοι από της εποχής της Τουρκοκρατίας με τον μεγάλο αριθμό αρχοντικών και παραδοσιακών οικιών, γραφικοτάτων πλατειών και δρομίσκων, συνθέτουν μοναδική εικόνα, ενθυμίζουν δε το πλούσιον εις ιστορίαν παρελθόν».

«Αποφασίζομεν όπως χαρακτηρισθούν ως διατηρητέα μνημεία και τόποι παρουσιάζοντες ιδιαίτερον φυσικόν κάλλος ή ενδιαφέροντες από απόψεως αρχιτεκτονικής ή ιστορικής κατά περιφέρειας: …Χωρίον Τρίκερι-ολόκληρος ο οικισμός».

Σύμφωνα με τους όρους δόμησης αναφέρουμε χαρακτηριστικά τα παρακάτω:

•Τα οικόπεδα  του κεντρικού τμήματος του οικισμού θεωρούνται άρτια και οικοδομήσιμα εφ’ όσον έχουν:                                                    
   ·ελάχιστο πρόσωπο: δώδεκα (12) μέτρα
   ·ελάχιστο βάθος: δέκα οκτώ (18) μέτρα
   ·ελάχιστον εμβαδόν: χίλια (1000) τετρ. μέτρα
 Τα οικόπεδα στο λοιπό τμήμα του οικισμού είναι άρτια και δομήσιμα εφόσον έχουν:
   ·ελάχιστο πρόσωπο: είκοσι (20) μέτρα
   ·ελάχιστο βάθος: τριάντα (30) μέτρα
   ·ελάχιστο εμβαδόν χίλια (1.000) τ. μέτρα

•Η ελάχιστη υποχρεωτική απόσταση των κτιρίων από τα πλάγια και οπίσθια όρια του οικοπέδου ορίζεται σε 0.90 μέτρα.

• Η τοποθέτηση του κτιρίου μέσα στο οικόπεδο γίνεται με τα ακόλουθα κριτήρια:
     α)να μη βλάπτεται ο πολεοδομικός ιστός του οικισμού
  β)να μη διαμορφώνονται υποβαθμισμένοι ελεύθεροι χώροι στο οικόπεδο
  γ)το ύψος των νέων κτηρίων που ανεγείρονται στα χαμηλότερα σημεία των πλατειών του οικισμού και των κυριότερων εκκλησιών δεν μπορεί να      υπερβαίνει το 1.20μ. (χωρίς τη στέγη)

•Το μέγιστο ποσοστό κάλυψης των οικοπέδων ορίζεται σε εξήντα τοις εκατό (60%) για τα πρώτα 300 τ.μ. και σε πενήντα τοις εκατό (50%) για το υπόλοιπο τμήμα του οικοπέδου.

•Ο συντελεστής δόμησης ορίζεται ως εξής:
  α)για κτήρια κατοικίας:  
   ·για το τμήμα του οικοπέδου μέχρι 300 τ.μ.: ογδόντα εκατοστά
   ·για το τμήμα του οικοπέδου από 300 εώς 1000: σαράντα εκατοστά
   ·για το τμήμα του οικοπέδου από 1000 και άνω: δεκαπέντε εκατοστά
  β)για κτήρια κοινής ωφέλειας και επαγγελματικά: ογδόντα εκατοστά
  γ)για ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις: ογδόντα εκατοστά

•Γραμμή δόμησης αποτελεί το κοινό όριο των οικοπέδων και των κοινόχρηστων χώρων.

•Ο μέγιστος επιτρεπόμενος αριθμός των ορόφων των κτιρίων ορίζεται σε τρεις (3).

•Το μέγιστο ύψος από την επιφάνεια του εδάφους είναι 7 μέτρα και σε περίπτωση κεκλιμένου εδάφους δεν πρέπει να ξεπερνά τα 10 μέτρα. Πάνω από το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος της οικοδομής απαγορεύεται οιαδήποτε κατασκευή πλην στέγης, καπνοδόχων και αεραγωγών. Οι εξαιρούμενες αυτές κατασκευές επιβάλλεται να έχουν μορφή, διαστάσεις, κλίσεις κλπ. απολύτως σύμφωνες με τα παραδοσιακά πρότυπα

•Απαγορεύονται οι κατασκευές κτηρίων επί υποστυλωμάτων (SUR PILOTIS) και λυόμενων οικίσκων σε ολόκληρη την περιοχή.

•Η επικάλυψη των στεγών δύναται να γίνεται με σχιστόπλακες, είτε με βυζαντινά ή ρωμαϊκά κεραμίδια.

•Η διάταξη των όγκων των κτηρίων επιβάλλεται να προσαρμόζεται στα παραδοσιακά πρότυπα του περιβάλλοντος, ως προς τη σύνθεση, την      κλίμακα και τις αναλογίες των επιμέρους όγκων.

•Οι εξωτερικές όψεις θα πρέπει να ακολουθούν τα παραδοσιακά πρότυπα του οικισμού.

Πηγές: Τα Φύλλα Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) που αναφέρθηκαν στην αρχή του κειμένου.