Το Τρίκερι αναπτύσσεται στην κορυφή ενός λόφου. Είναι εκπληκτικό το πώς το χωριό εξαπλώνεται προς τα κάτω, έχοντας τη μορφή φρουρίου-πύργου, που μας κάνει να υποψιαζόμαστε πολλά για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες προέκυψε αυτή η ενδιαφέρουσα διάταξη. Στην κορυφή φαίνεται καθαρά το καμπαναριό της κύριας εκκλησίας του χωριού - κατάλοιπο ιστορίας και παράδοσης μέσα από τους αιώνες. Έχοντας αυτό το ύψος και τη διάταξη, προσφέρονται πολλές γωνιές που μέσα από τις χαραμάδες των κτιρίων φαίνεται η εξαίσια θέα. Έτσι καταλαβαίνουμε και τη σχέση με το φυσικό περιβάλλον· το Τρίκερι είναι κτισμένο στην άκρη του Πηλίου, σε αρκετά μεγάλο υψόμετρο και έτσι έχει θέα προς τη θάλασσα από όλες τις πλευρές του. Ο περιηγητής μπορεί από κάθε σχεδόν σημείο του χωριού να δει το γαλάζιο ορίζοντα που εξαπλώνεται μπροστά του – άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο. Το φως που διαχέεται και αντανακλάται από τη θάλασσα που δεν βρίσκεται πολύ μακριά, αλλάζει εντελώς την αίσθηση αυτού που περπατάει στο χωριό και προσπαθεί να αντιληφθεί με τις αισθήσεις του τη γεωμορφολογία του εδάφους και την ανάπτυξη του χωριού. Τα σπίτια είναι κτισμένα σε δακτυλίους (ελαφρά αλλοιωμένους σήμερα) που αναπτύσσονται με κέντρο την εκκλησία στην κορυφή του λόφου. Είναι πυκνά κτισμένα μεταξύ τους, με μικρά κενά που δίνουν όμορφες εικόνες προοπτικής. Παρ’ όλη την ομορφιά του, το Τρίκερι είναι αλλοιωμένο σε αρκετά σημεία – αν και έχει κριθεί ως διατηρητέος οικισμός. Είναι τρομερό το πώς η «ανάπτυξη» έχει φτάσει και στα πιο απομακρυσμένα απ’ την πόλη χωριά, διαστρεβλώνοντας την πραγματική τους εικόνα.