Τοπόσημα Βυζίτσας

Ως τοπόσημα, θεωρούμε σημεία ιδιαίτερου ενδιαφέροντος με χωρική και χρονική σημασία και με βάση τις λειτουργίες και τα χαρακτηριστικά τους, τα διαχωρίζουμε στις παρακάτω κατηγορίες.

1.  Κρήνες : Είναι από βασικότερα κτίσματα του πολεοδομικού ιστού, μεγάλης σημασίας για τους κατοίκους, συνδεδεμένα με μύθους και παραδόσεις.Τις συναντάμε σε πολλά σημεία εντός και εκτός του οικισμού, σε αυλές δημόσιων και ιδιωτικών χώρων, ενώ αποτελούν βασικό εξοπλισμό των πλατειών. Στη Βυζίτσα συναντάμε τις απλές κρήνες και τις σκεπαστές.

2.  Υπηρεσίες : Σε αυτή την κατηγορία εντάσσουμε τις δημόσιες υπηρεσίες, καθώς και κάθε είδους παροχές που διαθέτει ο οικισμός για την κάλυψη των αναγκών και την εξυπηρέτηση των κατοίκων του ( πολιτιστικοί σύλλογοι, δημοτικές υπηρεσίες, τοπικό εμπόριο).

3.  Εκκλησίες : 

• Ιερός ναός Ζωοδόχου Πηγής : Τρίκλιτη βασιλική όπου ξεχωρίζει ο ξυλόγλυπτος άμβωνας και οι πανέμορφες τοιχογραφίες.Η ανέγερση του ναού πραγματοποιήθηκε το 1725, σύμφωνα με επιγραφή του κτίσματος. Ο ναός λειτούργησε κανονικά έως το 1821, όταν ο οθωμανικός στρατός τον έκαψε ως αντίποινα στην επανάσταση των Πηλιορειτών. Επαναλειτούργησε το 1863 έπειτα από επισκευή του από τους κατοίκους αλλά το 1957, ύστερα από τρεις ισχυρούς σεισμούς και επαναλαμβανόμενες  διαδικασίες αποκατάστασης, ο ναός κρίθηκε κατεδαφιστέος. Το 1988 η κοινότητα αποφάσισε να αναστηλώσει το ναό με δικούς της πόρους και ο αρχιτέκτονας Ιωάννης Κίζης ανέλαβε το έργο, το οποίο λόγω οικονομικών αντιξοοτήτων ολοκληρώθηκε το 2001.
• Μοναστήρι Αγίου Ιωάννη Προδρόμου : Το μοναστήρι κατασκευάστηκε το 1789 και βρίσκεται στη νότια πλευρά του οικισμού σε υψόμετρο 480 μέτρων. Η ανέγερση του καθολικού έγινε το 1797.Είναι τρίκλιτη βασιλική με θόλο, με στέγη από πλάκες Πηλίου. Στο νοτιοδυτικό άκρο της Μονής, υπάρχει παλιό λιθόκτιστο κτίσμα το οποίο στέγαζε τα κελιά των μοναχών.Το 1898 προστέθηκε  νάρθηκας στη δυτική πλευρά του καθολικού. Εκατέρωθεν της εισόδου, διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση τοιχογραφίες, ενώ το τέμπλο του καθολικού κοσμείται από εικόνες μεταβυζαντινής τέχνης, στις οποίες κυριαρχεί το κόκκινο χρώμα και τα φυτικά θέματα.Οι δαπάνες κατασκευής επιβάρυναν αποκλειστικά τους μοναχούς, οι οποίοι συνέβαλαν και με προσωπική εργασία. Μετά τη φυγή των μοναχών, η κυριότητα της μονής μεταβιβάστηκε στους κοινοτικούς φορείς, οι οποίοι παραχώρησαν πολλές γεωργικές εκτάσεις του μοναστηριού στους κατοίκους. Τα επόμενα χρόνια, η μονή υπήρξε κεντρικό θρησκευτικό σημείο, καθώς αποτέλεσε τον κύριο ναό του χωριού μέχρι την αναστήλωση του ναού της Παναγίας.
• Τα γεννέθλια της Θεοτόκου : Βρίσκεται στο κέντρο του οικισμού, προς την βορειοανατολική πλευρά του. Στην όψη του ναού αναγράφεται η ημερομηνία ανακαίνισής του, το 1893.