Συμπεράσματα

Ανάμεικτα συναισθήματα και σκέψεις αφήνει η συγκεκριμένη μελέτη των Λαγκαδιών Αρκαδίας με την πλούσια ιστορία και αρχιτεκτονική παράδοση.

Από την μία πλευρά, αντιλαμβανόμαστε τις ανεπτυγμένες γνώσεις και δεξιότητες των Λαγκαδινών μαστόρων στην επεξεργασία της πέτρας, αναδεικνύοντας το κτίσιμο σε μορφή τέχνης καθώς και την επινόηση εφευρετικών λύσεων στην αντιμετώπιση αρχιτεκτονικών, στατικών και κατασκευαστικών προβλημάτων με τα τεχνικά μέσα και υλικά της εποχής. Εντύπωση προκαλεί επίσης η βιωματική σχέση των ανθρώπων με το χώρο τους και η ακριβής κατανόηση των φυσικών μεταβλητών που προσέφερε (διαπερατότητα, θέα, προσανατολισμός) που μας παραπέμπουν σε μεταγενέστερες αρχές βιοκλιματικού σχεδιασμού.

Από την άλλη, η εύρεση νέων προτύπων κατασκευής, στην αρχή του 20ου αιώνα, οδήγησε στη σταδιακή αντικατάσταση του παραδοσιακού τρόπου δόμησης, στον περιορισμό και τελικά στον αφανισμό της πολύτιμης αυτής γνώσης και τεχνικής. Μέσω της προσωπικής επαφής με τους κατοίκους και της περιήγησης στον οικισμό, γίνεται έντονα αισθητή η διείσδυση νέων στοιχείων, με αποτέλεσμα όμως την αλλοίωση του παλαιότερου χαρακτήρα (αντικατάσταση ξύλινων στεγών και εξωστών με κατασκευές από οπλισμένο σκυρόδεμα, προσθήκη όγκων, αντικατάσταση ξυλοδεσιών από σενάζ σκυροδέματος).

Η αναζήτηση καλύτερων συνθηκών ζωής στην πόλη επέφερε την δραματική μείωση του πληθυσμού στερώντας από το χωριό το στοιχείο της ζωντάνιας. Απότοκο αυτού του γεγονότος ήταν η εγκατάλειψη των κτισμάτων και η σταδιακή καταστροφή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του παραπάνω φαινομένου, αποτελεί ο αφανισμός ολόκληρων γειτονιών (όπως τμήματα από τον κάτω Μαχαλά).

Αβέβαιο προβλέπεται το μέλλον του οικισμού καθώς δεν διαφαίνονται κίνητρα ανάπτυξης νέων θέσεων εργασίας, δημιουργίας συνεταιρισμών που να προωθήσουν τον τοπικό παραδοσιακό πολιτισμό.

Ένας από τους βασικούς στόχους αυτής της μελέτης ήταν η προβολή και η ανάδειξη όλου αυτού του αρχιτεκτονικού πλούτου στο ευρύ κοινό και η συνειδητοποίηση της αξίας του. Στην αρχιτεκτονική μας παιδεία συνέβαλε ως ένα πρότυπο κατασκευαστικής φιλοσοφίας, αξιοποίησης στο έπακρο των φυσικών μεταβλητών του χώρου, οικονομίας των υλικών, αρμονικής συνύπαρξης με το περιβάλλον, υιοθέτησης του μέτρου και ανάδειξη του τόπου ως βασικό εργαλείο της συνθετικής διαδικασίας.