Ιστορικά Στοιχεία

1500-1800

Υπάρχουν πολλές θεωρίες για την ίδρυση των Λαγκαδίων, με επικρατέστερη την άποψη ότι το χωριό δημιουργήθηκε γύρω στο 1500 από τη συνένωση μικρών οικισμών της περιοχής.  Το χωριό αναφέρεται με την ονομασία Λαγκάδια για πρώτη φορά σε οθωμανικό κατάστιχο του 1570 όπου καταγράφονται 46 σπίτια.

Λόγω της μεγάλης κλίσης του εδάφους και της βραχώδους συστασής του που δεν επέτρεπε την καλλιέργεια, οι κάτοικοι στράφηκαν σε άλλες διεξόδους απασχόλησης κι έτσι έγιναν χτίστες. Κατά τον 17ο και τον 18ο αιώνα εντάχθηκαν στον οικισμό κι άλλοι κάτοικοι, καταγόμενοι από την Ήπειρο και την σημερινή Αλβανία, που ήταν ήδη χτίστες.  Ήδη στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα οι Λαγκαδινοί είχαν αποκτήσει μεγάλη φήμη για την τέχνη τους στην οικοδομή, καθώς είχαν μάθει να αντεπεξέρχονται και να βρίσκουν λύσεις κάτω από αντίξοες συνθήκες. Έτσι αναλάμβαναν την κατασκευή μεγάλων έργων σε ολόκληρη την Πελοπόννησο.

Στα μέσα του 17ου αιώνα ιδρύθηκε το πρώτο σχολείο στο χωριό, η λεγόμενη Ακαδημία των Λαγκαδίων, με ιδρυτή τον παπά Ιωάννη Λίτινο, παππού του Δεληγιάννη. Τα Λαγκάδια αναδεικνύονται σε σημαντικό κέντρο της Πελοποννήσου όταν ο προεστός Ιωάννης Παπαγιαννόπουλος ή Δεληγιάννης πήρε το αξίωμα του Μοραγιάννη το 1787 και έγινε επικεφαλής όλων των προεστών του Μοριά.

Επανάσταση  1821

Ο οικισμός είχε ενεργή συμμετοχή στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, με την οικογένεια των Δεληγιανναίων να παίζει κυρίαρχο ρόλο. Το 1825 ο  Ιμπραήμ εισέρχεται στα Λαγκάδια απ’ όπου είχαν ήδη φύγει οι κάτοικοι , και καίει το χωριό 3 φορές ως αντίποινα στο Δεληγιάννη που είχε προηγουμένως διατάξει τη σφαγή όλων των Τούρκων του οικισμού. Οι Λαγκάδινοι εκτός από την προσωπική τους συμμετοχή, βοήθησαν και με το χτίσιμο πολλών και σημαντικών οχυρωματικών έργων.

 19ος - 20ος αιώνας

Μετά την απελευθέρωση, οι Λαγκαδινοί συνεχίζουν να επιδίδονται σχεδόν αποκλειστικά στο επάγγελμα του χτίστη, ταξιδεύοντας σε όλη την Πελοπόννησο σε ομάδες (μπουλούκια) κατασκευάζοντας σπίτια, γεφύρια, σχολεία, βρύσες και εκκλησίες και γίνονται πλέον περιζήτητοι. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μια περίοδο μεγάλης ευημερίας. Τα Λαγκάδια γίνονται η μεγαλύτερη πόλη της Αρκαδίας μετά την Τρίπολη με πληθυσμό σχεδόν 7.000 κατοίκους τη δεκαετία του 1890. Η αύξηση αυτή του πληθυσμού και ο υπερκορεσμός του επαγγέλματος του χτίστη κάνει πολλούς νέους Λαγκαδινούς να πάνε για ανώτατες σπουδές στα μεγάλα αστικά κέντρα ή να δοκιμάσουν να γίνουν έμποροι. Μέχρι το 1950 ο οικισμός αποτελεί κυρίαρχο εμπορικό κέντρο. Στα τέλη όμως του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, μεγάλο μέρος του πληθυσμού αναγκάζεται να μεταναστεύσει κυρίως στις ΗΠΑ. Πολλοί ακόμα φεύγουν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για την Αθήνα. Αποτέλεσμα της εξωτερικής και εσωτερικής μετανάστευσης είναι η πληθυσμιακή συρρίκνωση των Λαγκαδίων που σήμερα αριθμούν 700 περίπου κατοίκους εκ των οποίων ελάχιστοι είναι πραγματικά μόνιμοι.