Οριζόντια Φέροντα Συστήματα

Τα περισσότερα κτίρια εκτός από ισόγειο έχουν και όροφο. Τα ενδιάμεσα πατώματα αποτελούνται από ξύλινο φέροντα οργανισμό, δηλαδή από ξύλινα δοκάρια, που αγκυρώνονται εντός της λιθοδομής. Η επικάλυψη του δαπέδου γίμεται με ξύλινη επένδυση. 

Η στέγη αποτελεί χαρακτηριστικό στοιχείο των κτισμάτων του οικισμού. Στην στέγη γίνεται η κατ΄εξοχήν χρήση ξύλου, και φανερώνεται πως η παράδοση στην κατασκευή της μένει αναλλοίωτη, παρά τις προσμίξεις πολιτισμών και αλλαγών που υπέστη. Η πλειοψηφία των στεγών είναι τετράριχτες, ενώ λιγότερες είναι οι δίριχτες και οι μονόριχτες.

Ωστόσο δεν καλύπτονται όλοι οι κλειστοί χώροι με στέγη. Ορισμένοι στεγάζονται με οριζόντιο δώμα, και αυτό το συναντάμε κυρίως σε κτίρια που το δώμα είναι βατό και αποτελεί βεράντα.

Εκτός από τα βατά δώματα, ορισμένα κτίρια έχουν εξώστες είτε κατασκευασμένοι από ξύλο, με δομή αντίστοιχη με αυτή των ενδιάμεσων πατωμάτων, είτε από λίθο. Μάλιστα υπάρχουν κτίρια που οι εξώστες στηρίζονται σε υποστυλώματα στην απέναντι πλευρά του δρόμου, δημιουργώντας μικρό ημιυπαίθριο χώρο.

Εκτός από στέγες, οριζόντια δώματα και ξύλινα δάπεδα, στην Μονεμβασιά εντοπίζεται και σημαντική θολοδομια. Η θολοδομία που αναπτύχθηκε στον οικισμό ήταν η πιο σημαντική δομική και μορφολογική  τεχνοτροπία του. Η σημερινή κατασκευή έχει περάσει από διάφορες μορφές και αλλαγές αρχικά από ημικυκλική, σε πεταλόμορφη, σε πιο χαμηλή ( κέντρο τόξου πιο χαμηλά από τις γενέτειρες)  αλλά και οξυκόρυφη ( το τόξο αποτελείται από δύο διαφορετικά τμήματα κύκλων). Οι καμάρες γεφυρώνουν μεγάλα ανοίγματα και δημιουργούν χώρους μεγάλου ύψους. Στις κατοικίες χρησιμοποιήθηκαν στατικά για την στήριξη των ανώτερων ορόφων  της κατοικίας, καθώς επιτυγχάνεται η καλύτερη  κατανομή των κάθετων φορτίων από τις τοιχοποιίες. Συχνά χρησιμοποιούνται για την πρσθήκη σε υπάρχον κτίριο, για ένωση δυο υφιστάμενων κτιρίων που ενώνονται πάνω από δημόσιο χώρο. Σε αυτές τις περιπτώσεις πάνω από την καμάρα υπάρχει κλειστός χώρος που ενώνει τα κτίρια.

Στις εκκλησίες η θολοδομία χρησιμοποιείται κατά κόρον. Οι περισσότερες είναι βασιλικές με τρούλο, όπου οι κιονοστοιχίες που διαχωρίζουν τα κλίτη φέρουν ημικυκλικά ή οξυκόρυφα τόξα. Τα κλίτη συνήθως στεγάζονται με σταυροθόλια.