Υπαίθριοι Χώροι

Παρατηρούμε πως γενικά στην περιοχή μελέτης μας υπάρχει έλλειψη δημόσιων χώρων. Ο προαύλιος χώρος του σχολείου, ο προαύλιος χώρος της εκκλησίας και η πλατεία απέναντι από την εκκλησία αποτελούν τους βασικούς δημόσιους χώρους-σημεία συνάντησης-στάσης του κάτω τμήματος του οικισμού, πέρα από κάποια πλατώματα που υπάρχουν κατά μήκος των σοκακιών. Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες κατοίκων, σε αυτούς τους δημόσιους χώρους συγκεντρώνεται και αλληλεπιδρά πλήθος ατόμων, ιδίως στις εορταστικές περιόδους και τους καλοκαιρινούς μήνες όταν αποκτά και πάλι ζωή το χωριό.

Αντιθέτως, όπως βλέπουμε και στο χάρτη υπάρχει πληθώρα ιδιωτικών ελεύθερων χώρων (είσοδοι, αυλές, μπαλκόνια). Οι περισσότερες κατοικίες διαθέτουν εισόδους-κατώφλια που οδηγούν στην κύρια είσοδο. Αρκετές κατοικίες έχουν αυλή, άλλες μεγαλύτερη και άλλες μικρότερη, πλακόστρωτη ή με χώμα. Επίσης, πολλές κατοικίες έχουν μπαλκόνια, συνήθως μικρού μεγέθους, τα οποία πιθανόν να προέκυψαν ως μετέπειτα επεμβάσεις.

Ωστόσο, λόγω της μεγάλης πυκνότητας του οικισμού, σε πολλές περιπτώσεις ο ιδιωτικός ελεύθερος χώρος φαίνεται να μην επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες των χρηστών. Έτσι, παρατηρούνται σε διάφορα σημεία επεκτάσεις-οικειοποιήσεις του δημόσιου χώρου (σοκάκια). Οι κάτοικοι έχουν προεκτείνει για παράδειγμα τις εισόδους τους, βγάζοντας τραπέζια-καθίσματα-γλάστρες στο δημόσιο χώρο μπροστά από την κατοικία τους. Δημιουργείται έτσι ένας ενδιάμεσος χώρος, ημιιδιωτικός-ημιδημόσιος, με πολύ ενδιαφέρον ποιότητα και σημασία για τη ζωή στην κοινότητα.